درمانهایی برای درمان اختلال طیف اوتیسم

درمانهای رفتاری برای درمان اختلال طیف اوتیسم

تنبیه

تنبیه از تاکتیک های متداول والدین در قبال رفتار های بد کودکان است .نظریه این است که با مجازات کردن کودک به خاطر رفتار ناخواسته اش،کودک رفتار را با مجازات مرتبط می کند و دیگر ان رفتار را انجام نمی دهد.این نوع از تنبیه را می توان با درجات متفاوتی برای کودکان درنظر گرفت.اما در دهه 1970 اختلال طیف اوتیسم به عنوان یک اختلال رفتاری شناخته می شد نه اختلالی تحت تاثیر عوامل ژنتیکی و محیطی.بنابراین گمان می گردید که استفاده از انواع مجازات به کودکان می اموزد که دیگر رفتار های افراطی مانند پرخاشگری را انجام ندهد.شوک درمانی یکی از روشهای ابداعی مبتنی بر مجازات در ان زمان برای کودک دارای اختلال طیف اوتیسم بود که در ان کودک پس از انجام یک رفتار اشتباه، شوک الکتریکی دریافت می نمود این شوک دردناک ولی خطر ناک نبود و بر اساس اصول نظریه شرطی سازی طراحی گردیده بود.این نوع از شرطی سازی در کاهش رفتار بد با حداقل عوارض جانبی نتایج بسیار خوبی به همراه داشت و بسیاری از والدین از طرفداران این نوع درمان گردیدند. اما در سال 2016 FDA به دلیل اصول اخلاقی در مورد اسیب های احتمالی به کودکان این نوع درمان را در امریکا ممنوع اعلام نمود.

درمان یکپارچگی شنیداری برای درمان اختلال طیف اوتیسم

درمان یگپارچگی شنیداری برای درمان اختلال طیف اوتیسم برای اولین بار توسط گای برارد،پزشک فرانسوی در اواخر دهه 70 میلادی ساخته شد.با این حال این تکنیک تا سال 1991 ناشناخته مانده بود تا زمانی که یک مادر کتابی به نام آوای یک معجزه را منتشر نمود و عنوان نمود که با استفاده از درمان یکپارچگی شنیداری، اوتیسم را در پسرش بهبود داده است.درمان یکپارچگی شنیداری بر این فرض استوار است که رفتارهای ناسازگارانه کودک دارای اختلال طیف اوتیسم در اثر حساسیت او به صدا ایجاد می گردد. این درمان شامل قرار گرفتن فرد در معرض طیف تصادفی صداها برای جلسات نیم ساعته در طی چند روز است.اعتقاد براین است که این روش درمانی باعث می گردد که فرد به ورودی های مختلف شنوایی عادت کند و از این رو انها را طبیعی ارزیابی کند.طرفداران یکپارچگی شنیداری ادعا می کنند که این روش درمانی رفتار های نابهنجار را در کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم بهبود می بخشد و همچنین باعث افزایش شناخت ،حافظه و رفتار های اجتماعی می گردد.با این حال هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد درمان یکپارچگی شنیداری درمانی موثر برای اختلال طیف اوتیسم است.در سال 2000مطالعه ای صورت گرفت که این رویکرد را با سر وصدای کلاس مقایسه نموده بود. نویسندگان این مقاله نتیجه گرفتند که درمان یکپارچگی شنیداری هیچ تاثیر مثبتی بر کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم ندارد چه از نظر بالینی و چه از نظر اموزشی.در سال 1998 نیز کمیته کودکان و نوجوانان آکادمی اطفال امریکا بیانه ای در مورد استفاده از درمان یکپارچگی شنیداری اعلام نمود که”اطلاعات موجود در حال حاضر از ادعای طرفداران این رویکرد پشتیبانی نمی کند ”