کاهش اضطراب در مدرسه

روش ها و اقداماتی در جهت از بین بردن و یا کاهش اضطراب در دانش آموزان وجود دارد. که روان شناسان و همچنین مشاوران آگاه به روانشناسی می توانند به وسیله ی این روش ها به نوجوانان کمک کنند. از این روش ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• در صورت امکان باید متوجه شد که عامل یا عواملی که سبب ایجاد اضطراب در نوجوان و یا کودک شده است، چیست. گاهی اوقات با بحث و گفت و گو در این زمینه، می توان از تشدید و گسترش اضطراب به خوبی جلوگیری کرد و مانع از افزایش آن گردید.
• باید به نوجوان کمک کرد تا جنبه ی تهدید آمیز وعاملی که ایجاد کننده ی اضطراب در او بوده است را کم کرد.
• باید به صورتی سبب افزایش توانایی عملکرد کودک و یا نوجوان شد، حتی در زمان اضطراب.

مثال زیر باعث روشن شدن کاربرد های نکات فوق می شود:

نوجوانی است که تمام وجودش را اضطراب فکر امتحان دادن فرا گرفته است، و همین دلیل سبب خراب شدن امتحانش می شود. و حتی امتیاز و یا نمره ای نزدیک به آن چه که قبلا در کلاس می گرفته هم به دست نیاورده است. در چنین مواردی می توان به خوبی متوجه شد که چند عامل سبب بوجود آوردن این مشکل می شوند. از جمله: نوجوان در منزل تحت فشار روانی بسیار است، برای به دست آوردن نمره ی خوب. به احتمال زیاذد نوجوان به دلیل آن که پدر و مادرش درمورد او تصور می کنند که او هیچ کاری را به نحو احسنت انجام نمی دهد، احساس ناامنی به او دست می دهد و یا امکان دارد که اعتماد به نفس خود را در اثر شکست هایی مداوم، از دست داده باشد. به دلیل وجود این دلایل، هر شرایطی که به نوعی نوجوان را مورد ارزشیابی قرار بدهد، به شدت او را مضطرب می سازد. از طرفی دیگر،  اضطراب در عملکرد شخص، مؤثر نیز می باشد، به گونه ای که در هنگام امتحان دادن، حالت اضطراب او به صورت منفی تقویت می شود. این دوره ادامه دارد تا هنگامی که نوجوان از تلاش کردن برای رسیدن به موفقیت ها و هدف های خود، خود درای می کند، و یا از امتحان دادن فرار می کند.

در این مورد فن ها و راه هایی برای بکار بردن توسط مشاوران آگاه وجود دارد که می توانند به کار گیرند:

• مشاور می تواند از طریق صحبت کردن با پدر و مادر کودک ، و همچنین توصیه برای اهمیت و توجه کمتر نهادن به امتحان او ، فشار روحی را از کودک برطرف کند.
• زمانی که کودک امتحان می دهد، حتی اگر امتحان هم عالی نباشد، هرچند پاسخ های مثبت نوشته شده توسط کودک هم محدود باشد، به او پاداش مثبت بدهند و او را تشویق کنند.
• برای کودک امتحان را تعریف و توجیه کنند و اینکه بگویند امتحان مسئله ای است که توانایی ها و دانسته های او را می سنجد. و منظور از سنجیدن، آن چیزی که او متوجه نشده و یادنگرفته و یا از عهده ی آن برنمی آید، نمی باشد. به عبارتی دیگر؛ امتحان طرحی ست آموزنده تا خود دانش آموز دریابد که چه مطالبی را خوب متوجه شده، و به هیچ وجه هدف از امتحان، تعیین ارزش فردی و اجتماعی نمی باشد.
• معلم می تواند با ایجاد امتحان هایی قوه در کلاس، در دانش آموز سبب ایجاد عادت به امتحان دادن کند.
• معلم می تواند، در آماده شدن بیشتر کودک برای امتحان، کمک کند تا کودک ترسش را کمتر تجربه کند.
• مربی در آرامش دادن به کودک،می تواند بسیار مؤثر واقع شود. همچون می تواند با یک شوخی خوب، امتحان را شروع کند و از دانش آموزان بخواهد که تمام توجه خود را به ورقه ی امتحانی بدهند.
• مربی آگاه می تواند، دانش آموز را وادار به صحبت در مورد احساساتش بکند. این عمل به طور معمول سبب کاهش اضطراب او می شود.
• مربی همچنین می تواند، کم کم کودک را با بیان مثال هایی، و یا دستورالعمل هایی تاحدودی به او در مقابله با تنش هایش کمک کند.

بدیهی می باشد که این دستورالعمل ها و روش ها درمورد رفع و یا کاهش اضطراب های بیماران عصبی ( نوروتیک ) مناسب نخواهد بود. به دلیل آن که معمولا به سادگی نمی توان اضطراب ها را شناسایی کرد. به این صورت که ما هرچند می توانیم، روی چنین اضطراب هایی کار کنیم ولی از وقوع آن ها هرگز نمی توانیم جلوگیری کنیم، مگر آن که بتوانیم از ریشه و یا منبع آن ها که امکان دارد محیطی، درونی و یا ترکیبی از این دو باشد ، متوجه شویم و این عمل تنها در صلاحیت یک متخصص بالینی می باشد.