اهمیت صمیمیت جنسی در استحکام زندگی مشترک

صمیمیت در ازدواج بسیار با ارزش است زیرا تعهد زوجین به ثبات رابطه را محکم می کند و به طور مثبتی با سازگاری رضایت زناشویی همراه است. صمیمیت اغلب به عنوان یک فرایند پویا تعریف می شود، صمیمیت شامل فرایندی است که در آن افراد تلاش می کنند به یکدیگر نزدیک شوند و شباهت ها و تفاوت هایشان را در احساسات، افکار و رفتارشان کشف کنند (استاهمن، ۲۰۰۴). به نظر استرنبرگ (۱۹۸۶، به نقل از استاهمن، ۲۰۰۴) صمیمیت، احساسی است که نزدیکی، تعلق و تماس را ایجاد کند؛ وی همچنین مؤلفه صمیمیت را به عنوان نیرو گذاری عاطفی همسران در یک رابطه میداند که شامل درک کردن متقابل احساسات، ارتباط صمیمی و حمایت عاطفی است. به علاوه بیان می کند که صمیمیت، بیشتر ماهیت عاطفی و هیجانی دارد و شامل احساس های گرم نزدیکی و پیوند و محبت است

شانارچ (۱۹۹۱) صمیمیت را به عنوان فرایند در تماس بودن، درک خود و افشای خود در حضور همسر تعریف می کند؛ شايفر (۱۹۹۸)، نیز صمیمیت را فرایند تجربه ای می داند که نتیجه ی افشای مسائل صمیمانه و در میان گذاشتن مسائل صمیمانه است (به نقل از موحدی،۱۳۸۷).

 وصمیمیت یک نزدیکی، تشابه و روابط شخصی عاشقانه با هیجانی با شخص دیگر است که مستلزم شناخت و درک عمیق از فرد دیگر و همین طور بیان افکار و احساس هایی است که نشانهی تشابه آنها با یکدیگر است. صمیمیت به عنوان ارتباط با دیگران با حفظ فردیت تعریف می شود. این گونه تعاریف مبتنی بر خویشتن حاکی از آن است که فرد به درجه ای از رشد فردی دست می یابد تا بتواند با دیگران رابطه صمیمانه برقرار کند. مفهوم پردازی رایج از صمیمیت، سطح نزدیکی به همسر، به اشتراک گذاری ارزشها و ایده ها، فعالیتهای مشترک، روابط جنسی، شناخت از یکدیگر و رفتارهای عاطفی نظیر

نوازش کردن است (پاتریک و همکاران، ۲۰۰۷).

ارتباطهای صمیمانه از مهم ترین تجارب زندگی هستند و برای رهایی از تنهایی به ما کمک می کنند. همچنین برای ما عشق و حمایت عاطفی فراهم می کنند و برای رشد توانایی های بالقوه که در درون ماست به ما کمک می کنند. به وسیله روابط صمیمانه ما می توانیم با دیگران ارتباط برقرار کنیم (گوردن ، ۲۰۰۴)..

با این تعاریف از صمیمیت این سازه یک فرایند تعاملی است؛ محور این فرایند شناخت، درک، پذیرش و همدلی با احساسات فرد دیگر است. صمیمیت یک نیاز اساسی و واقعی انسان است و تنها یک تمایل یا آرزو نیست (باگاروزی ، ۲۰۰۱).

با گاروزی، صمیمیت را شامل هشت بعد می داند: ۱. صمیمیت عاطفی ۲، صمیمیت روانشناختی ٣. صمیمیت عقلانی ۴. صمیمیت معنوی ۵. صمیمیت جنسی ۶. صمیمیت جسمی ۷. صمیمیت اجتماعی- تفریحی ۸. صمیمیت زیباشناختی

بلاچ (۱۹۸۵، به نقل از اسپریچر، ۲۰۰۲) به روابط جنسی به عنوان یکی از عوامل مهم در رضایت یا نارضایتی زناشویی اشاره می کند. رابطه ی جنسی به عنوان فشارسنج هیجانی در روابط عمل می کند، به طوری که می تواند منعکس کننده ی رضایت زوجین از جنبه های دیگر رابطه باشد. یک رابطه جنسی خوب، اغلب نتیجه ی یک ارتباط عاطفی خوب مابين زوجها است

زوج هایی که ارتباط عاطفی خوبی دارند، بهترین رابطه جسمانی را دارند. برای آنها روابط جنسی از صمیمیت عاطفی ای جاری می شود که بر اساس روابط باز و صادقانه است.

از انجایی که روابط جنسی، جوانب دیگر را متأثر می کند، ارتباط جنسی میتواند مقیاس خوبی از سلامتی و تندرستی کلی روابط زوجها باشد (اولسون و اولسون، ۱۹۶۹، ترجمه جعفری نژاد و اردشیر زاده، ۱۳۸۳) .

صمیمیت جنسی

لازمه ی صمیمیت جنسی، نیاز به ارتباط و در میان گذاشتن احساس ها، آرزوها و هوس هایی است که ماهیت جنسی و جسمی دارند. هدف صمیمیت جنسی ارضاء تمایلات جنسی است از طریق فعالیت های جنسی مانند تماشای فیلم های عاشقانه تا خواندن مطالب عاشقانه با همسر که این کارها مقدمه برانگیختگی جنسی هستند. فعالیت هایی مانند آمیزش جنسی

، لمس کردن و در آغوش گرفتن و لذت و رضایت جنسی جزء صمیمت جنسی هستند (باگاروزی،۲۰۰۱). منابع ١- اولسون، دیوید؛ ایمی، اولسون (۱۹۶۹). توانمندسازی همسران. ترجمه کامران جعفری نژاد و اردشیر زاده، تهران: سازمان بهزیستی کشور، معاونت امور فرهنگی و پیشگیری