چگونه باید به هیجان نوجوان پاسخ داد؟

معمولا والدین می خواهند مشکل فرزندشان را حل کنند یا هیجانات او را تعدیل کنند تا به او کمک کنند احساس بهتری داشته باشند. پاسخ هایی مانند: «نگران نباش»، «فردا احساس بهتری خواهی داشت» یا «فقط آرام باش»، ممکن است گاهی باعث شوند هیجانات نوجوان کمتر شوند، ولی در مواردی هم نتیجه عکس میدهند. نوجوان ممکن است واقعا عصبانی تر شود، زیرا احساس می کند که کسی به او توجه نکرده است. همچنین تلاش برای نادیده گرفتن قضاوت ها یا افکار نوجوان حتی اگر برای بهتر کردن احساس او نسبت به خودش باشد، ممکن است باعث بی اعتبار کردن او بشود. اگر نوجوان در مورد خودش احساس بدی داشته باشد، به هیجاناتش (تو باید احساس ترس بکنی) مربوط می شود که به کلماتی که به زبان می آورد.

اطمینان بخشی به نوجوان

هیجان با اطمینان دادن، شکل عادی به خود می گیرد (فروزتی ۲۰۰۵). والدین باید آرام باشند تا به شکل مؤثری به نوجوانتان اطمینان ببخشند. این کار به ویژه زمانی سخت می شود که هدف خشم یا سرخوردگی نوجوان،خود والدین باشند. معمولا در این شرایط، والدین می پرسند که چگونه می توانند به نوجوانی اطمینان ببخشند که دائما سر آنها فریاد می زند و حرف های بدی به زبان می آورد. باید به این والدین توضیح داد که او از شما عصبانی نیست، حتی اگر شما با آنچه می گوید موافق نباشید. این به آنها کمک می کند بپذیرند که نوجوان می خواهد احساسش درک شود حتی اگر دقیقا هیجانی که دارد را به زبان نیاورد. وقتی والدین آرام تر شوند، آنچه واقعا پشت کلمات فرزندشان پنهان است را متوجه میشوند و سپس بهتر می توانند به او اطمینان بخشند. و اطمینان باید واقعی باشد تا بتواند تأثیرگذار باشد. نوجوانان، به ویژه آنهایی که دارای رفتار هیجانی هستند، وقتی با آنها رو راست نباشند متوجه میشوند و به همین دلیل حرف های والدین نخواهند پذیرفت. والدین نباید چیزی بگویند که به آن اعتقادی ندارند باید به هیجانات نوجوانان اعتبار بخشید، این که چه هیجانی دارد یا زندگی برای او چطور به نظر می رسد. اعتبار بخشیدن به معنی این نیست که والدین با او موافق هستند، بلکه کافی است شیوه ی رفتاری و هیجانی نوجوان با توجه به همه ی پیچیدگی های خلق وخو، تجربه ها و شرایط کنونی اش، منطقی به نظر رسد.

اعتباربخشی یک ویژگی است. روشی که باید برای هر نوجوان استفاده شود، با نوجوان دیگر فرق می کند و آزمون و خطا منجر به این میشود که والدین بیاموزند چگونه می توانند نوجوانشان را آرام کرده و به او کمک کنند احساس کند به او توجه می شود و او را درک می کنند. باید به نوجوان اجازه داد بداند که والدين او س عی دارند درکش کنند، اگر نوجوان متوجه نشود، والدین باید دوباره سعی کنند. اعتباربخشی به گوش کردن شنونده بستگی دارد، به عبارتی زمانی نوجوان حس می کند که درک شده که به هیجاناتش اعتبار بخشیده شود و بدون قضاوت، هیجانات او توسط والدین فهمیده شود؛ بنابراین والدین باید از فرزندشان سؤال کنند که چگونه می توانند به او کمک کنند. این روش نیازمند صبر و حوصله والدين بوده و در صورت انجام تمرینات لازم و ممارست می توانند به درک مشترکی با نوجوانشان برسند.

راهنماها و مثال هایی برای آموزش اطمینان بخشی به نوجوان

بایستید گوش کنید مشاهده کنید: آرام تر پاسخ بدهید،، به هیجانات یا قضاوتها توجه کنید و با هوشیاری و بدون هیجان پاسخ بدهید.

–  سؤال بپرسید.

– سعی کنید رفتار نوجوان را در شرایط زندگی او درک کنید

 – به هیجاناتاو پاسخ بدهید. نه کلمات او: بدون قضاوت به هیجاناتش پاسخ بدهید (توالان واقعا عصبانی، مأیوس و دلسرد هستی).

-شکل های مختلف اطمینان بخشی را تجربه کنید تا ببینید کدام کارایی دارد: ۱) با تمرکز کامل گوش بدهید (بدون این که لازم باشد، حرفی بزنید)، تماس چشمی برقرار کنید و روی همان لحظه متمرکز باشید. ۲) آنچه نوجوانتان می گوید را به زبان خودتان برای خود تکرار کنید. ۳) سعی کنید بر اساس تجربیاتی که در گذشته داشته اید و یا حسی که ممکن است دیگران در همین شرایط داشته باشند، او را درک کنید.

سعی نکنید او را نصیحت کنید یا برای مشکلش راه حلی ارائه بدهید، مگر این که اول از شما خواسته شود.

مثال هایی از اعتبار بخشیدن:

.لطفا بیشتر برایم تعریف کن. .

وای، به نظر می رسد شرایط سختی باشد.

میفهمم که چرا یک چنین هیجانی داری. آیا راهی هست که کاری کنم احساس بهتری داشته باشی؟.

، می بینم که ناراحت /عصبانی / مأيوس/ ناامید هستی

.اگر این اتفاق برای بقیه ی بچه ها هم می افتاد، ممکن بود همین احساس را داشته باشند.

اگر این اتفاق برای من می افتاد، من هم همین احساس را داشتم. اولین قدم در راه ارتباط با نوجوانی که با مسائل به صورت هیجانی برخورد می کند، فرونشاندن هیجان اولیه از راه درست است. والدین باید بدانند هیجانات نوجوان هرچقدر هم از دید آنها نادرست و نابجا باشد ولی برای نوجوان واقعی و حق به جانب گونه است، بنابراین باید با شیوه مناسب ابتدا او را آرام کرده و سپس به بررسی منطقی موضوع بپردازند.