اختلالات روانی

Gaming disorder چیست؟

خدمات تن دار نیک
  • مرجع آزمون های آنلاین رایگان
  • شخصیت، ازدواج، روابط، آسیب شناسی
  • فردی، شغلی، تحصیلی، سازمانی و ...
  • ارائه آموزش های صوتی و تصویری
  • ارائه مطالب علمی و روان شناسی
  • گروه سنی کودکان تا بزرگسالان

تشخیصی جدید که لازم است متخصصان بالینی و والدین از آن آگاه باشند!!

به تازگی WHO اختلالی را در ICD با عنوان gaming disorder طبقه بندی کرده است. در یازدهمین ویراست ICD متخصصان تصمیم گرفتند این اختلال را وارد دسته بندی اختلالات روان شناختی کنند تا بتوان نگرانی های جهانی در مورد این رفتارهای ناسالم در سرتاسر دنیا را به موضوع مشخصی ارجاع داد.

با وجود اسم جدید، در مورد تعریف این اختلال، اختلاف نظرهای زیادی است. در مقاله ای که اخیرا در مورد رفتارهای غیر طبیعی کودکان منتشر شد این اختلال این گونه تعریف شده است: رفتارهای اجباری، مشکلات کنترل تکانه و یا رفتارهای اعتیادی نسبت به بازی Gaming disorder چیست؟

با توجه به APA، این اختلال یک آیتم توصیه شده برای پژوهش های بیشتر در آمریکاست. هرچند همان طور که خواندیم WHO آن را در زمره اختلالات روان شناختی آورده است و حتی برخی کشورها مانند کره جنوبی برای این مسئله درمان ابداع کرده اند. چندی پیش مقاله ای در روزنامه Time چاپ شد، س خنگوی سازمان بهداشت جهانی اظهار داشت که در میان کارشناسان سرتاسر جهان این توافق وجود دارد که برخی از افراد الگوی رفتاری بازی ای را نشان میدهند که مشخصه اصلی آن ناتوانی در کنترل رفتار است. اولویت دادن به بازی بیشتر از مسئولیت های روزمره زندگی این ناتوانی را توصیف می کند. این مقاله همچنین بیان می کند که بازی کردن زمانی تبدیل به اختلال می شود که فرد رفتار بازی را نسبت به همه امور روزمره اولویت داده و ارتباطات شخصی فرد، وضعیت تحصیل و یا موقعیت شغلی او حداقل برای یک سال تحت تأثیر قرار گرفته و به خطر بیفتد.

APA و WHO هر دو نشانه های زیر را برای تشخیص این اختلال تعیین کرده اند:

١. شیفتگی و مشغولیت زیاد با بازی

۲. فرد علائمی مانند اضطراب، افسردگی و یا تحریک پذیری را در صورت دسترسی نداشتن به بازی نشان میدهد.

3. فرد برای تجربه حالات اولیه باید مدت زمان بیشتری را صرف بازی کردن کند.

۴. فرد در کاهش دادن زمان بازی کردن خود ناتوان است و یا حتی برای خروج و پاک کردن بازی به مشکل برمی خورد.

۵. فعالیت هایی که قبلا برای فرد لذت بخش بود، دیگر خوشایند نیست.

۶.. بدون توجه به مشکلات ایجادشده، همچنان به بازی کردن ادامه می دهد.

۷. دیگران را در مورد مدت زمانی که مشغول بازی است، قانع می کند.

٨- از بازی برای کاهش خلق منفی مثل احساس گناه یا ناامیدی استفاده می کند.

9. خطر از دست دادن شغل و رابطه به دلیل مشغولیت شدید به بازی برای فرد ایجاد می شود.

نگرانی ها در مورد Gaming Disorder

با وجود تمرکز زیاد در مورد رفتارهای بزرگسالان و کودکان در زمینه ارتباط با تلفن های هوشمند و یا بازی ها، هنوز موضوعات ناشناخته زیادی در این زمینه وجود دارد. محققین آمریکایی و نروژی در مورد نامشخص بودن نشانه های این اختلال و کلی بودن آن ابراز نگرانی کردند. از نظر آنها این تعاریف این قدر کلی هستند که نمی توان بین کسی که صرفا علاقه مند به بازی است و کسی که به آن اعتیاد دارد تفکیک قائل شد. بعلاوه اینکه همانند همه اختلالات، فرد باید در روال روزمره زندگی دچار مشکل شود تا تشخیص در مورد وی صادق باشد. برای قدم های بعدی، ابتدا لازم است تحقیقات مشخص کنند که آیا این اختلال به صورت جهانی و سراسری وجود دارد یا خیر و اینکه چه نشانه هایی باید وجود داشته باشد تا کسی مبتلابه آن شناسایی شود. ویچستروم و همکاران (۲۰۱۹) هم اضافه کردند که به روش های سنجش بهتری نیاز است که بتوان درک بهتری از چگونگی ایجاد این اختلال به دست آورد. نکته دیگری که وجود دارد این است که برخی کودکان یا بزرگ سالان از بازی برای مدیریت هیجانات منفی خود استفاده می کنند. در نتیجه برخی از آنها با همسالانشان به مشکل می خورند و یا دچار انزوای اجتماعی می شوند. به گفته APA تا زمانی که اختلال تعریف درستی ندارد و درمانی هم برای آن تعریف نشده، بهتر است والدین در صورتی که متوجه شدند میزان بازی یا وابستگی فرزندشان به بازی بیشتر از حد طبیعی است به گونه ای که ارتباطش با همسالان مختل شده و یا در صورت نبود بازی پرخاشگری می کند)، فرصت ارتباط با همسالان و درگیر شدن با بازی های مهیج را برای او افزایش داده و قوانین جدی روی زمان بازی کردن با وسایل الکترونیکی تعریف کنند. اگر نگرانی آنها ادامه دار بود و یا در روابط والد فرزندی آثار مشکل پدید آمد، از یک متخصص برای کنترل رفتار و هیجانات خود کمک بگیرند.

منابع:

Wichstrøm, L., Stenseng, F., Belsky, J., von Soest, T., & Hygen, B. W. (2019). Symptoms of Internet Gaming Disorder in Youth: Predictors and Comorbidity. Journal of Abnormal Child Psychology, 47(1), 71-83

 

منبع
ravanboneh
نمایش بیشتر

ریحانه نصر اصفهانی

کارشناس ارشد روان شناسی بالینی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
error: