دیدگاهی نوین به بازی درمانی

بازی درمانی چه هست و چه نیست؟

مشاهده میشود که با عنوان بازی درمانی فعالیت هایی با بازی انجام می شود که از نظر حرفه ای، بازی درمانی به حساب نمی آید. در ادامه نکات کلیدی ای برای تفکیک بازی درمانی و صرف بازی با کودک بیان می شود::

۱. بازی درمانی استفاده از بازی برای حل تعارض کودک است بازی زبان کودک است و در بازی درمانی از بازی استفاده می شود تا کودک تجارب پدیدارشناسی خود را نشان دهد. در بازی تجارب ناخوشایند کودک بازنمایی می شود تا کودک به تدریج بتواند مسئله را حل و فصل نماید. بازی درمانی فرصتی برای باز تجربه خاطرات ناخوشایند است تا ناراحتی همراه با آن را برای کودک برطرف شود.

۲. بازی درمانی برای کشف و حل تروماهایی است که برای کودک به وجود آمده است چیزی را که کودک تروما ادراک می کند لزوما چیزی نیست که بزرگترها آن را خطرناک قلمداد نمایند. موجبات رنج کودک در بازی مشخص می شود.

٣. بازی درمانی استفاده از تکنیک های ارتباطی برای ساخت یک ارتباط قدرتمند با کودک است تا جایگزین یا مکمل رابطه مادر کودک باشد. این رابطه این فضا را ایجاد می کند تا کودک بتواند احساس امنیت پیدا کند و تجارب گذشته را به گونه ای دیگر و گاها مثبت تر تجربه نماید.

۴.بازی درمانی استفاده از بازی برای ارتقا ی هوش کودک نیست،استفاده از بازی برای ارتقای هوش های چندگانه با کار بر روی توانمند ی های شناختی مثل استفاده از پازل ها و بازی هایی  که حل مسئله دارند را بازی درمانی نمی نامند .وجود پازل و به صورت کلی مسائل شناختی به روشنی نشان می دهد که بازی درمانی انجام نمی شود.

۵.  بازی درمانی استفاده از بازی برای آموزش مهارت هایی مثل شناخت اضطراب، کنترل خشم، برقراری ارتباط با هم سن و سال ها و … به کودک نیست

ما با بازی این مسائل را به کودک آموزش می دهیم اما این بازی درمانی نیست. این استفاده از بازی برای آموزش مهارت

زندگی به کودکان.

۶ .بازی درمانی نیازی به اسباب بازی های فکری و یا پیچیده ندارد. اسباب بازی ها در بازی درمانی شامل چند عروسک ساده پارچه ای، خانه اسباب بازی، شیشه ماسه و اسباب بازی های آسان این چنینی است. اسباب بازی های نباید نیاز به آموزش داشته باشند و یا نباید مهارتهای ریز و درشت کودک را به چالش بکشند.

 ۷. بازی درمانی برای ارتقای توجه و تمرکز کودکان نیست