سندروم مرگ ناگهانی نوزادان (SIDS)
- مرجع آزمون های آنلاین رایگان
- شخصیت، ازدواج، روابط، آسیب شناسی
- فردی، شغلی، تحصیلی، سازمانی و ...
- ارائه آموزش های صوتی و تصویری
- ارائه مطالب علمی و روان شناسی
- گروه سنی کودکان تا بزرگسالان
سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS)، مرگی غیر قابل توضیح است که معمولا در هنگام خواب اتفاق می افتد و برای یک کودک به ظاهر سالم که کمتر از یک سال سن دارد، رخ می دهد. سندرم مرگ ناگهانی نوزاد گاهی اوقات تحت عنوان مرگ مرتبط با تخت خواب شناخته می شود زیرا نوزادان اغلب در تخت خواب خود می میرند.
اگر چه علت آن ناشناخته است، ولی به نظر می رسد که SIDS ممکن است با اختلال در بخشی از مغز نوزاد در ارتباط باشد که تنفس و بیدار شدن کودک از خواب را کنترل می کند.
محققان برخی از عواملی که ممکن است نوزادان را در معرض این خطر قرار دهد، کشف کرده اند. آن ها همچنین برخی از اقداماتی که می توانید برای محافظت از کودک خود در برابر SIDS انجام دهید را شناسایی کرده اند. شاید مهمترین اقدامی که می توانید انجام دهید این باشد که کودک را به پشت بخوابانید.
ترکیبی از عوامل فیزیکی و عوامل محیطی محل خواب می تواند یک نوزاد را نسبت به SIDS بیشتر آسیب پذیر کند. این عوامل ممکن است در هر کودک متفاوت باشد.
عوامل فیزیکی
عوامل فیزیکی مرتبط با SIDS عبارتند از:
ناهنجاری های مغزی. برخی از نوزادان با مشکلاتی به دنیا می آیند که آن ها را به احتمال زیاد به SIDS دچار می کند. در بسیاری از این نوزادان، بخشی از مغز که کنترل تنفس و بیدار شدن از خواب را به عهده دارد، هنوز به اندازه کافی به بلوغی نرسیده است که بتواند به طور صحیح عمل کند.
وزن کم هنگام تولد. تولد زودرس یا چند قلو بودن، احتمال این که مغز نوزاد به طور کامل رشد نکرده باشد را افزایش می دهد، به طوری که او کنترل کمی برفرآیندهای غیر ارادی مانند تنفس و ضربان قلب دارد.
عفونت تنفسی. بسیاری از نوزادانی که بر اثر SIDS درگذشته اند، به تازگی دچار سرماخوردگی شده بوده اند که ممکن است به مشکلات تنفسی منجر شده باشد.
عوامل محیطی خواب
وسایل داخل تخت نوزاد و یا محل خواب او می توانند با مشکلات فیزیکی کودک ترکیب شوند و افزایش خطر SIDS را به همراه داشته باشد. مثال ها عبارتند از:
خواب بر روی شکم یا پهلو. کودکانی که بر روی شکم یا پهلو خوابانده می شوند، نسبت به کودکانی که به پشت می خوابند، سخت تر نفس می کشند.
خواب بر روی یک سطح نرم. قرار دادن صورت کودک روی یک بالشت پرزدار و یا قرار دادن او در تخت آبی می تواند راه هوایی نوزاد را مسدود کند. انداختن یک پتو بر روی سر نوزاد نیز خطرناک است.
خواب با پدر و مادر. در حالی که وقتی که کودک در اتاق خواب پدر و مادر می خوابد خطر SIDS کاهش پیدا می کند، اگر نوزاد در همان تخت پدر و مادر خود بخوابد، خطر افزایش پیدا می کند – تا حدودی به دلیل این که در تخت پدر و مادر سطوح نرمی وجود دارد که تنفس کودک را با اختلال مواجه می کند.
اگر چه سندرم مرگ ناگهانی نوزاد ممکن است برای هر نوزادی اتفاق بیفتد، محققان عوامل متعددی که ممکن است خطر ابتلا کودک به این سندروم را افزایش دهند را شناسایی کرده اند. آن ها عبارتند از:
جنسیت. پسران با احتمال بیشتری نسبت به دختران به دلیل ابتلا به SIDS می میرند.
سن. نوزادان در طول ماه های دوم و سوم زندگی خود در آسیب پذیر ترین موقعیت هستند.
نژاد. به دلایلی که به طور واضح مشخص نیستند، در نوزادان سیاه پوست، آمریکایی هندی و یا نوزادان بومی آلاسکا احتمال ابتلا به SIDS به مقدار بیشتری وجود دارد.
سابقه خانوادگی . نوزادانی که خواهر و برادر و یا فرزندان دایی و عمو آن ها در گذشته به SIDS مبتلا شده بوده اند، در معرض خطر بالاتری از SIDS می باشند.
دود سیگار. نوزادانی که با افراد سیگاری زندگی می کنند، بیشتر در معرض خطر SIDS هستند.
زود به دنیا آمدن. هم زود به دنیا آمدن و هم داشتن وزن کم هنگام تولد، احتمال ابتلای کودک به SIDS را افزایش می دهند.
عوامل خطرساز مرتبط با مادر
در دوران بارداری، خطر SIDS توسط مادر نیز تحت تاثیر قرارمی گیرد، به خصوص اگر او:
کمتر از 20 سال سن داشته باشد.
سیگار بکشد.
از مواد مخدر یا الکل استفاده کند.
در دوران بارداری به اندازه کافی مراقب خود نباشد.
پس از از دست دادن یک کودک به دلیل ابتلا به SIDS، دریافت حمایت عاطفی بسیار مهم است. شما ممکن است احساس گناه و همچنین احساس غم و اندوه کنید، و از گروه تحقیقاتی پلیس بخواهید که علت مرگ را پیدا کنند. ممکن است بخواهید با پدر و مادر های دیگری که آن ها نیز SIDS را در زندگی خود لمس کرده اند، صحبت کنید.
دکتر ممکن است به شما توصیه کند که به یک گروه حمایتی در محله خودتان بروید، و یا می توانید به یک چت روم آنلاین SIDS مراجعه کنید. صحبت با یک دوست مورد اعتماد، مشاور یا روحانی نیز ممکن است کمک کند.
در مورد احساسات خود با دیگران گفتگو کنید
احساسات خود را اگر می توانید با دوستان و خانواده در میان بگذارید. آن ها دوست دارند که به شما کمک کنند ولی نمی دانند که چگونه به شما نزدیک شوند و با شما صحبت کنند. پس خودتان صبحت با آن ها را شروع کنید. به عنوان والدین کودک، تا جایی که می توانید با یکدیگر همدلی کنید. از دست دادن کودک رابطه زناشویی شما را تحت تاثیر قرار می دهد. با کمک مشاوره می توانید احساسات خود را درک کرده و آن ها را بروز دهید. زمان همه چیز را درست می کند. در نهایت به خودتان فرصت سوگواری دهید. اگر به طور ناگهانی گریه می کنید و یا در تعطیلات و در جشن ها احساس غم و اندوه می کنید و اکثر اوقات خسته و بی انرژی هستید، جای نگرانی وجود ندارد. شما در حال سپری کردن یک حادثه ناگوار هستید که برای تسکین آن زمان لازم است.
روش تضمین شده ای برای جلوگیری کردن از SIDS وجود ندارد، ولی می توانید با دنبال کردن روش های زیر به خواب کودک کمک کنید که یکی از عوامل مهم در ابتلا به SIDS است:
به پشت خوابیدن. کودک را طوری قرار بدهید که به پشت خوابیده باشد و به شکم یا پهلو نخوابد. انجام این کار وقتی که کودک بیدار است و می تواند بدون کمک شما حرکت کند ضروری نیست.
تصور نکنید که دیگران نیز کودک را به همین شیوه می خوابانند. این نکته را به آنان تاکید کنید تا آن ها نیز آن را رعایت کنند.
به پرستار کودک بگویید که برای آرام کردن او در مواقعی که ناراحت است، او را به شکم نخواباند.
تخت کودک تا جایی که ممکن است ساده و بدون وسایل اضافی باشد. از یک تشک سفت استفاده کنید و از قرار دادن کودک بر روی لحاف های نرم و پرزدار خودداری کنید. اسباب بازی های پرزدار، بالشت های نرم و چیز هایی از این قبیل را در تخت کودک قرار ندهید. دلیل آن این است که هنگامی که صورت کودک بر می گردد، با وجود این وسایل ممکن است تنفس او دچار مشکل شود. کودک را بیش از حد گرم نکنید. برای گرم کردن کودک، به او لباس خواب بپوشانید و یا از پتوی سبکی استفاده کنید. پتو را از شانه های کودک تا پایین تخت بکشید. سر کودک را با پتو نپوشانید.
تا 1 سالگی کودک در اتاق والدین باید بخوابد. در حالت ایده آل، در سال اول و یا حداقل شش ماه اول، کودک باید در همان اتاقی بخوابد که والدینش می خوابند. این کار خطر ابتلا به SIDS را کاهش می دهد.
کودک باید در گهواره و یا تخت مخصوص به خودش بخوابد و در تخت پدر و مادر نخوابد. چون ممکن است یکی از والدین در حین خواب به طور اتفاقی غلت بخورد و جلوی بینی و دهان کودک را بگیرد و مانع تنفس او شود که ممکن است باعث خفگی کودک شود.
اگر ممکن است، کودک را با شیر مادر تغذیه کنید. اگر کودک در شش ماه اول شیر مادر را بخورد، خطر ابتلا به SIDS در او کمتر می شود.
از محصولاتی که ادعا می کنند خطر SIDS را می توانند کاهش دهند، اجتناب کنید. آکادمی آمریکایی پزشکان اطفال استفاده از این محصولات را به دلیل عدم اثربخشی و مشکلات ایمنی توصیه نمی کند.
پستانک. مکیدن پستانک هنگام چرت زدن و قبل از خواب می تواند خطر SIDS را کاهش دهد.
یک اخطار: اگر کودک را با شیر مادر تغذیه می کنید، پس از سه تا چهار هفته که روال خاصی را برای نگهداری از کودک برقرار کردید، به کودک پستانک بدهید. اگر کودک شما به پستانک علاقه ای نشان نمی دهد، او را مجبور نکنید و روز دیگری مجددا امتحان کنید.
اگر هنگام خواب پستانک از دهان کودک بیرون افتاد، آن را دوباره در دهان کودک قرار ندهید.