با بچه هایی که هر غذایی نمی خورند چه باید کرد؟

بعنوان درمانگر کودک، یکی از شکایتهای تکراری خانواده ها، نحوه غذا خوردن فرزندانشان است. بچه ها در هر سنی ممکن است در انتخاب غذا سختگیر باشند اما حساسیت والدین عموما تا زیر سن مدرسه است. برخی از این بد غذا بودنها به دلیل تمایل کودک به نشان دادن استقلال است ولی در برخی موارد موضوعی چیزی فراتر از بد غذایی است.

برخی از دلایل عمومی رفتار بدغذایی چیست؟

تک فرزندی شخصیت

رژیم مادر در دوره بارداری

فشار بیش از اندازه در زمان غذا خوردن

تاثیرات اجتماعی

برخی بچه ها هم در دوره کودکی، تنوع غذایی و مزه کمتری را تجربه کردند بنابراین نسبت به مزه های جدید سختگیرترند. بچه ها باید مزه های مختلف را تجربه کرده باشند تا بتوانند در سنین بالاتر غذاهای مختلف را امتحان کنند. گاهی اوقات بچه ها نمیتوانند احساسشان نسبت به یک غذای خاص را توصیف کنند بنابراین آن را نمیخورند. مثلا ممکن است کودک با بافت غذا مشکل داشته باشد و چون قادر به توضیح آن نیست، به گفتن دوست ندارم اکتفا میکند.

 گاهی کودکان نسبت به برخی مواد غذایی آلرژی خفیفی دارند که والدین متوجه آن نمی شوند ولی این حساسیت، کودک را اذیت میکند. بنابراین در مقابل خوردن آن ماده غذایی خاص مقاومت میکند و دلیل مشخصی را برای اینکار بیان نمیکند.

اضطراب نیز یکی دیگر از مسایلی است که روی سبک خوردن کودکان اثرگذار است.

سبزیجات بخار پز ندارید. همین موضوع در مورد کودکان نیز برقرار است. بعد از یک روز خسته کننده یا پر اضطراب، تمایلی به خوردن یک سبزی جدید در وعده غذاییشان ندارند.

چه توصیه هایی برای والدین این کودکان داشته باشید:

۱. عدم اجبار به غذا خوردن

مواد غذایی را در مقادیر کم و دفعات زیاد به بچه پیشنهاد دهند و اجازه دهند مطابق میل خودش غذا بخورد. با وعده دسر، کودک را به خوردن غذایی که دوست ندارد مجبور نکنند زیرا این رفتار به بچه آموزش می دهد دسر از هر چیزی بهتر است. خوردن دسر نباید یک موضوع شرطی و منوط به وعده های غذایی باشد.

۲. برای کودک غذای جدا درست نکنند.

اگر کودک غذای خاصی را نخورد، با درست کردن غذای متفاوت او را تشویق به تکرار رفتارش نکنند. بعلاوه والدین باید از همان غذایی تغذیه کنند که به کودک پیشنهاد میدهند.

٣. کودک را در تهیه غذا مشارکت دهند.

 برخی از کودکان از خوردن چیزی که توسط خودشان درست شده لذت میبرند. بنابراین ایده خوبی است که کودک را در درست کردن غذا، مشارکت دهند. در همه این موارد والدین باید خونسردی خود را حفظ کرده و حتی اگر کودک همچنان غذا نخورد، صبوری کنند.

بسیاری از مواقع، ترکیب چند رویکرد کاربردی تر از یکی از آنها به تنهایی است. ابتدا نوع مشکل کودک را شناسایی کرده و برای درمان آن اقدامات لازم را انجام دهید.

اختلال اجتناب /محدودیت غذا یا ARFID

بچه ها با سختگیری غذا بزرگ نمی شوند. اگر کودکی بعد از سنین دبستان همچنان این رفتارها را ادامه دهد مشکوک به اختلال خوردن اجتناب امحدودیت غذا است.

متخصصان در مورد دلیل این اختلال مطمئن نیستند ولی عموما به تروماها برمیگردد. بچه هایی که در سنین کم غذا در گلویشان پریده، مشکلات خوردن در سنین نوزادی داشتند یا تجربه نزدیک به خفگی و مسمویت با غذا داشته اند احتمال این اختلال در آنها بالاتر است.

گاهی ARFID به بافت غذا مرتبط است. بچه هایی که مبتلا به اتیسم هستند و یا مشکلات حسی دارند در خطر این اختلال هستند.

 بیشتر بچه ها زمانی که گرسنه باشند در نهایت هر غذایی را می خورند ولی این کودکان تنها غذاهای امن را امتحان میکنند. زمان غذا خوردن بدترین زمان روز برای آنهاست چرا که استرس و پریشانی زیادی را تجربه میکنند.

اختلال اجتناب محدودیت غذا یک مشکل جدی است و نیاز فوری به مداخله درمانی دارد. درمان هایی که معمولا برای این کودکان به کار می رود عبارتند از:

.مواجهه درمانی

درمانهای جسمی

مشاوره فردی

مشاوره تغذیه

گروه درمانی و حمایت همسالان

بازی درمانی

بسیاری از مواقع، ترکیب چند رویکرد کاربردی تر از یکی از آنها به تنهایی است. ابتدا نوع مشکل کودک را شناسایی کرده و برای درمان آن اقدامات لازم را انجام دهید.

منبع:

Ehmke, R. (n.d.). More than picky eating. The Child Mind Institute. Retrieved from https://childmind.org/article/more-than-picky-eating

Elliot, S. (n.d.). What exactly is ARFID? National Eating Disorders Association. Retrieved from https://www.nationaleating disorders.org/blog/what-exactly-arfid

Knopf, A. (n.d.). When picky eating is a sign of psychological

distress . Bradley Hospital . Retrieved from https : / / www . bradleyhospi

tal.org/when-picky-eating-sign-psychological-distres