- مرجع آزمون های آنلاین رایگان
- شخصیت، ازدواج، روابط، آسیب شناسی
- فردی، شغلی، تحصیلی، سازمانی و ...
- ارائه آموزش های صوتی و تصویری
- ارائه مطالب علمی و روان شناسی
- گروه سنی کودکان تا بزرگسالان
توجه به معنی انتخاب یک تکلیف از بین تکالیف مختلف و تمرکز بر روی آن است. توجه به مانند یک قیف است که محرک های محدودی را از خود عبور می دهد. توجه یعنی انتخاب یک تکلیف از بین چندین تکلیف و اجازه ندادن به تکالیف و محرک های دیگر برای عبور به دروازه شناختی و پردازش های بعدی است.
توجه یک منبع محدود است.
توجه یک منبع شناختی محدود است که بصورت آگاهانه می توان به تکالیف مختلف تخصیص داد. توجه محدودیت هایی دارد که بر یادگیری و حافظه نیز تاثیر گذار است. اولا که افراد محدودیت زمانی در برای توجه کردن به یک تکلیف دارند. توجه زیاد منجر به خستگی می شود. همچنین با توجه به اینکه ما به تعداد محدودی از اطلاعات و محرک ها می توانیم توجه کنیم، بسیار مهم است که در انتخاب محرک ها دقت کنیم.
توجه انتخابی همان تمرکز است.
زمانی که روانشناسان صحبت از توجه انتخابی می کنند، منظورشان همان چیزی است که ما آن را تمرکز روی تکلیفی می نامیم. این حالت ذهنی زمانی اتفاق می افتد که فرد یک ورودی خاص را برای پردازش انتخاب می کند و محرک های مزاحم دیگر را مهار می کند.
طبق تصویرهای مغزی، برخی تحریک های غیرمرتبط، ممکن است در طول توجه انتخابی، پردازش شوند. اما یک پردازش سطحی است. برای مثال ممکن است در یک کافی شاپ در حال مطالعه کتاب باشید؛ اما صدای نویز اطرافیان خود را نیز بشنوید، با این حال می توانید توجه خود را به مطالعه کردن متمرکز کنید.
دو نوع محرک می تواند توجه ما را درگیر کند.
روانشناسان از توجه بالا به پایین و توجه پایین به بالا صحبت به میان می آورند. توجهی که پایین به بالا باشد نیاز به تلاش ندارد و به صورت خودکار است. مثلا تفکر در رابطه با گریه یک کودک یا یک تصویر متحرک در فضای وب از این جمله اند.
حواس ما محرک های پایین به بالا یعنی محرک های بیرونی را بدون تلاش دریافت می کند. شاید این خودکار بودن یا بدون تلاش بودن توجه پایین به بالا به زنده ماندن ما کمک کند.
توجه بالا به پایین شامل امیال، اهداف و تفکر فرد است. توجه بالا به پایین از یک محرک درونی ناشی می شود.
انتخاب بالا به پایین به آنچه در حافظه کاری است، مربوط است.
توجهی که از بالا به پایین هدایت می شود وابسته به چیزی است که در حافظه کاری وجود دارد. در واقع ما محرکی را انتخاب می کنیم که ذهن ما را درگیر کرده است، یا به عبارتی در حافظه فعال باشد.
زمانی که توجه کامل به تکلیفی داریم، حساسیت به محرک های مزاحم در پایین ترین سطح است.
حواسپرتی توجه به اطلاعات غیر مرتبط است. افراد برای غلبه بر حواسپرتی از توجه انتخابی استفاده می کنند. تکالیفی که بار ادراکی بالایی دارند موجب حواسپرتی کم می شوند. برای مثال اگر تکلیف یا عملی جذاب باشد و تمام حواس ما را درگیر خود کند، در این حالت حواسپرتی در پایین ترین حالت خود قرار دارد.
چند تکلیف همزمان، توجه را تقسیم می کند.
شما قبلا این را می دانستید، زمانی که چند کانال و چند حس با هم فعال هستند، مثل زمانی که در حال دیدن تلویزیون و شنیدن حرف های دوستتان هستید، توجه تقسیم می شود و عملکرد آن کاهش پیدا می کند.
توانایی تقسیم توجه تحت تاثیر شباهت تکالیف است.
هنگامی که تکالیف شبیه یکدیگر هستند تقسیم توجه بین آنها دشوار است. برای مثال گوش دادن به صحبت های فردی و گوش کردن به یک موزیک به طور همزمان بسیار سخت تر از گوش کردن به آهنگ و نگاه کردن به فردی است. چرا که دو تکلیف شنوایی یک حس را تحریک می کنند و شباهت بیشتری به هم دارند.
جداسازی توجه در امر آموزش باعث افزایش بار شناختی می شود.
زمانی که اطلاعات به خوبی در هم ادغام نشده باشد باعث تقسیم توجه و اضافه بار شناختی می شود. این امر باعث می شود که فرد اطلاعاتی در حافظه فعال خود دارد، در حالی که اطلاعات دیگر را باید پردازش کند. راه حل این است که اطلاعاتی که به یادگیرنده ارائه می دهیم به طور کامل منسجم و یکپارچه باشد.
تغییر ناگهانی ممکن است توجه را جلب کند.
توجه شما با هر تغییر در محرک جلب می شود. به همین دلیل نوآوری همیشه کارساز است. به همین دلیل معلمان با تجربه با یک موضوع جالب و نوآورانه توجه دیگران را جلب می کنند.
توجه پایدار نیازمند تکلیف جالب، چالش برانگیز و معنی دار است.
توجه پایدار به تمرکز بر روی یک تکلیف یا فعالیت برای مدت زمان طولانی اشاره دارد. برای اینکه بتوانید توجه پایدار کودکان را جلب کنید، تکلیف و بازی به آنها ارائه دهید که سطحی از چالش را برای آنها فراهم کند و کمی از توانایی های آنها بالاتر باشد. تحقیقات نشان می دهد تکالیف ساده و آسان و بی استفاده توجه ما را جلب نمی کند.
