آموزش به کودک

اهميت آموزش جنسی به کودکان مبتلا به اوتیسم

خدمات تن دار نیک
  • مرجع آزمون های آنلاین رایگان
  • شخصیت، ازدواج، روابط، آسیب شناسی
  • فردی، شغلی، تحصیلی، سازمانی و ...
  • ارائه آموزش های صوتی و تصویری
  • ارائه مطالب علمی و روان شناسی
  • گروه سنی کودکان تا بزرگسالان

نباید آموزش جنسی را با ارتباط جنسی معادل دانست

والدین کودکان مبتلا به اوتیسم، هر روز با چالش های زیادی مواجه می شوند. از بیدار شدن صبحگاهی گرفته تا آماده شدن برای رفتن به مدرسه. چون به نظر می رسد این بچه ها از نظر اجتماعی و هیجانی نسبت به همسالان خود عقب تر باشند، عموما موضوعات حساسی مانند آموزش جنسی جزو اولویت های والدین قرار نمیگیرد. حتی برخی درمانگران نیز اولویت را بر توان بخشی این بچه ها گذاشته و این موضوعات را به بعد موکول می کنند. باید دانست این رفتار موجب آسیب به رشد اجتماعی-هیجانی آنها می شود.

 آموزش جنسی از دیدگاه والدین

زمانی که از تربیت جنسی صحبت می شود، بسیاری از افراد فکر میکنند کسی که به دنبال رابطه جنسی نباشد، نیازی به آموزش و تربیت جنسی ندارد. در حالیکه جنسیت از بدو تولد به همراه یک کودک است. از لباسی که می پوشد تا نحوه ای که دکور اتاقش چیده می شود تحت تاثیر جنسیت کودک است. انتظارات اجتماع به بیولوژی و جنسیت فرد مرتبط است. هرقدر که کودک بزرگتر می شود، انتظاراتی که از فرد می رود، نحوه رفتار او و چیزی که نسبت به آن علاقه دارد بر مبنای جنسیتش است. هر فرهنگی خواسته های متفاوتی از جنسیت های مختلف دارد.

 والدین کودکان مبتلا به اوتیسم باید از اهمیت معنای جنس و جنسیت و انتقال آن به فرزندانشان آگاه باشند. به عنوان یک درمانگر به والدین اطلاع دهید صحبت در مورد جنسیت و انتظارات جنسیتی را می توان از مسایل ساده شروع کرد.


برای مثال اگر پسری با کامیون بازی میکند می توان به او گفت: «مردم انتظار دارند که پسرها را با کامیون ببینند ولی هرکسی میتواند کامیون بازی کند». والدین می توانند زنان قدرتمند را در معرض توجه کودکشان قرار دهند و در مورد ویژگی های خلاف عرف او صحبت کنند تا از باز تولید کلیشه های جنسیتی هم کم کنند. هرچقدر این بچه ها از جنسیت بیشتر بدانند کمتر احساس مورد تمسخر واقع شدن پیدا میکنند.

 بچه های مبتلا به اوتیسم جزییات را بهتر درک میکنند و نیاز دارند که با آنها واضح و دقیق صحبت شود. بنابراین والدین باید آموزش دیده باشند که از صحبتهای گنگ و نامفهوم دوری کنند. لازم است این کودکان نام دقیق و صحیح اعضای بدنشان را از والدینشان بدون احساس شرم بشنوند. به والد آموزش دهید تا در مورد اعضای خصوصی بدن با کودک به سادگی صحبت کنند و رفتارهای اجتماعی عمومی و خصوصی را مرز بندی کنند. در این مورد والدین باید بسیار دقیق عمل کنند چرا که مسایل اجتماعی بسته به بافت تغییر میکنند و کودک مبتلا به اوتیسم درکی از بافت و موقعیت ندارد. برای مثال اگر به کودک گفته شود نباید در خیابان در مورد اعضای خصوصی صحبت کرد» و «هر زمانی که لازم بود می توانی با مادر و پدرت در مورد اعضای خصوصی صحبت کنی»، تناقض ایجاد شده ممکن است باعث شود اگر کودک در خیابان مورد تعرض واقع شود به والد نگوید.


چالش های بلوغ در کودکان مبتلا به اوتیسم

بچه های مبتلا به اوتیسم هم مانند دیگران در زمان عادی، بلوغ را تجربه میکنند. این نوسانات برای همه والدین چالش برانگیز است و آنها را به مراکز مشاوره می کشاند ولی در مورد کودکان مبتلا به اوتیسم این چالش عمیق تر و شدیدتر است.این بچه ها عموما از همسالانشان جدا هستند بنابراین اطلاعاتی از دیگران در زمینه بلوغ دریافت نمیکنند.

 علاوه بر این امکان دارد از تغییرات فیزیکی بدن، خلق نوسانی و احساس برانگیختگی هم چیزی ندانند. آنها نیازمند منبع قابل اعتماد و مطمانی هستند که در زمانهای لازم اطلاعات کافی به آنها بدهد. با دانستن این اطلاعات آنها کمتر گیج و شوکه می شوند و احساس راحتی بیشتری دارند.

 کودکان طیف اوتیسم در حالت عادی با احساس متفاوت بودن دست و پنجه نرم می کنند. اگر روال رشد آنها دیرتر یا زودتر اتفاق بیفتد و دانش کافی به آن نداشته باشند راحت تر قربانی آزار همسالان خواهند شد.

 از سمت دیگر در زمان بلوغ، اتفاقات غیر منتظره زیادی مانند برانگیختگی جنسی و یا پریود خارج از موعد رخ می دهد. اتفاقات دور از انتظار به تنهایی برای این افراد چالش برانگیزند و باعث پاسخ های منفی می شوند. مشکلات حسی در این گروه می تواند منجر به عدم رعایت بهداشت کافی شود. به همین علت پیاده سازی اصول آموزش جنسی در این گروه ضروری است.

در صورت نداشتن آموزش، مبتلایان به اوتیسم نمی دانند که حق این را دارند که خواسته های جنسی دیگران را بدون احساس گناه رد کنند. مردان مبتلا به اوتیسم علاوه بر اینکه ممکن است در روابط ناخواسته قرار بگیرند، امکان دارد به تعرض جنسی نیز متهم شوند چرا که معنی برخی رفتارها را نمی دانند. پسر مبتلا به اوتیسمی را میشناختم که به یکی از همکلاسی های خود دایما مسیج میداد چون نسبت به او احساس داشت. این رفتار برای او مشکل ساز شد چرا که درک نمیکرد که پاسخ ندادن از س مت دختر به معنای علاقه نداشتن به ارتباط است. نمی توان به کسی گفت به دیگران نگاه نکند ولی می توان راهنمایی کرد که چه میزان نگاه کردن طبیعی است و چه علامتهایی نشان دهنده توقف رفتار است.

درک تفاوتهای جنسیتی

در طول رشد، آنها نیاز به راهی برای ارتباط با بزرگسال مورد اعتماد و مورد پذیرش واقع شدن دارند. برای شفاف کردن هیجاناتشان و شکل منابع: دهی هویت جنسیشان نیاز به حمایت بیرونی دارند. برای مثال مراجع آقایی در سنین جوانی، سوالش این بود که اگر زمانی قصد برقراری رابطه جنسی داشته باشد چه سوالی باید مطرح کند. دختر نوجوانی یک بار در اتاق درمان پرسید که آیا ممکن است که او پسر باشد چون بدنش را دوست ندارد. این نوجوانان برای گذر از این مسایل نیاز به بزرگسالانی دارند که بتوانند به آنها پاسخ صادقانه بدهند. بعلاوه باید دقت داشت که در این مکالمات نشانه ای از شرم یا قضاوت نباشد چرا که نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم عموما از اعتماد بنفس پایین رنج می برند.


اهمیت مراقبت از امنیت بچه ها

تحقیقات نشان داده افراد مبتلا به اوتیسم تقريبا 3 برابر بیشتر از دیگران در ارتباط ناخواسته جنسی قرار گرفته و ۲.۴ برابر بیشتر از دیگران مورد تجاوز قرار میگیرند. زنان مبتلا به اوتیسم بیشتر از زنان بدون مشکلات نورولوژی مورد سواستفاده جنسی قرار میگیرند. این گروه اگر آموزش کافی دریافت نکنند نمیتوانند رفتارهای جنسی دیگران را شناسایی کنند و حتی ممکن است نشانه های اجتماعی مقاصد دیگران را درک نکنند. افراد سواستفاده کننده می توانند به سادگی آنها را متهم کرده و یا تحت فشار قرار دهند.

ر صورت نداشتن آموزش، مبتلایان به اوتیسم نمی دانند که حق این را دارند که خواسته های جنسی دیگران را بدون احساس گناه رد کنند.

 مردان مبتلا به اوتیسم علاوه بر اینکه ممکن است در روابط ناخواسته قرار بگیرند، امکان دارد به تعرض جنسی نیز متهم شوند چرا که معنی برخی رفتارها را نمی دانند. پسر مبتلا به اوتیسمی را میشناختم که به یکی از همکلاسی های خود دایما مسیج میداد چون نسبت به او احساس داشت.

 این رفتار برای او مشکل ساز شد چرا که درک نمیکرد که پاسخ ندادن از س مت دختر به معنای علاقه نداشتن به ارتباط است. نمی توان به کسی گفت به دیگران نگاه نکند ولی می توان راهنمایی کرد که چه میزان نگاه کردن طبیعی است و چه علامتهایی نشان دهنده توقف رفتار است.برای مثال کیس قبلی اگر می دانست که در شکل گیری رابطه، اگر کسی به پیام او جواب ندهد یعنی باید رفتارش را متوقف کند مشکلی برای او پیش نمی آمد.


آموزش، یک مسیر رو به جلوست

حیاتی است که افراد تاثیر گذار مثل معلمان، قانون گذاران، پلیس، والدین و افراد نزدیک به فرد مبتلا به اوتیسم

، از موقعیتهای آسیب زایی که به دلیل ناآگاهی این افراد به وجود می آید آگاه باشند. والدین خط اول این مسیر هستند. کودک مبتلا به اوتیسم از ابتدا باید بتواند از س مت والدین آموزش جنسی درست، صادقانه و رو به جلو دریافت کند و قادر باشد تا در محیط امن به کاوش بپردازد.

 

منبع
ravanboneh
نمایش بیشتر

ریحانه نصر اصفهانی

کارشناس ارشد روان شناسی بالینی

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
error: