بازی های ویدیویی و خشونت

 آیا بازی های ویدیویی خشونت آمیز به سلامت روان نوجوانان مربوط است؟

تحقیقات جدید نشان می دهد که بازی های ویدیویی آن قدر که قبلا به نظر می رسید بد نیستند

با ماندن بچه ها در خانه در سال کرونا، یکی از تفریحات دایمی آنها استفاده از بازی های ویدیویی است. محتوی بسیاری از این بازی ها خشونت آمیزند و باعث نگرانی والدین می شوند. چرا که تحقیقات پیشین از رابطه بین خشونت فرزندان و بازیهای خشن صحبت کرده اند. این شرایط باعث آن می شود که تحقیقات قبلی مورد بازنگری قرار گیرد.

 بعد از دهه ها تحقیق روی این زمینه هنوز جواب مشخصی وجود ندارد. گروهی از تحقیقات در سالهای ۲۰۰۰ نشان دادند که رابطه ای بین بازی های خشن ویدیویی و رفتار خشن وجود دارد ولی تحقیقات بعدی رابطه کمی را نشان دادند. این رابطه هم به دلیل وضعیت رقابتی است و نه به دلیل ذات خشن بازی. برای مثال، تحقیقات نشان دادند که مردم رفتار خشن یکسانی در بازی ماریو و call of duty نشان می دهند. بنظر می رسد که ناامیدی ناشی از باخت بیشتر از خشونت درون بازی باعث رفتار پرخاشگرانه افراد می شود.

نگاهی به سلامت روان و بازی در طول زمان

 تحقیقاتی که در سال گذشته انجام شد نشان داد که بازی های خشن ویدیویی آنقدری که قرار بود خطرناک باشند، نیستند. این تحقیقات خیلی ویژه بودند چرا که به گروه زیادی از جوانان در مدت زمان قابل توجهی دسترسی داشتند.

این خط تحقیقات به درمانگران کمک کرد تا متوجه شوند که بازی در دنیای واقعی( و نه در فضای آزمایشگاه) رابطه ای با سلامت روان افراد در بزرگسالی دارد یا خیر.

 اولین مطالعه با تمرکز روی اثرات بازی های ویدیویی خشن روی خشم و نشانه های سلامت روان در نوجوانی و بزرگسالی انجام شد. تحقیق روی ۳۲۲ نوجوان آمریکایی بین ۱۰ تا ۱۳ سال در طول ۱۰ سال انجام شد. این مطالعه روی الگوهای خشونت آمیز بازی های ویدیویی کار کرد و سه الگوی اصلی پیدا کرد:

خشونت اولیه بالا:

کسانی که در جوانی بازی های خشن انجام می دادند و با گذشت زمان میزان بازی خود را کاهش دادند

میانه رو ها:

 کسانی که در دوره نوجوانی به طور مداوم ولی با شدت متوسط بازی ویدیویی انجام می دادند.

افزایش دهنده ها:

کسانی که با رویارویی کم با بازی ها شروع کردند ولی بعد از مدتی آن را افزایش دادند.

بیشتر بچه ها در گروه سوم بودند و کسانی که در شدت افسردگی بالاشروع کردند بیشتر در دسته اول قرار می گیرند. بچه هایی که در گروه دوم بودند بیشتر از دو گروه دیگر رفتارهای پرخاشگرانه نشان  دادند.

پژوهشگران نتیجه گرفتند که رویارویی مداوم و طولانی مدت با بازی های خشن باعث رفتارهای پرخاشگرانه می شود نه میزان خشونت در بازی و یا بازی کردن در بازه های زمانی کوتاه. هیچ یک از سه گروه آزمایش، پیش بین افسردگی، اضطراب و یا رفتارهای ناپسند اجتماعی نبودند.

پژوهش دوم بزرگ تر بود.درآن تحقیق3000 نفر از بزرگسالان در سنگاپور بررسی شدند که آیا بازی های ویدیویی خشن با مشکلات سلامت روان در دو سال بعد مربوز است یا خیر. نتایج نشان داد کهنه بازی های خشن ویدیویی و نه بازی، پیش بین خوبی برای اضطراب ،افسردگی ،مشکلات روانتنی یا اختلال AD/HD نبود.هیچ رابطه ای بین بازی های ویدیویی و کارکرد های سلامت روان در بزرگسالی وجود نداشت.

روی هم رفته، این مطالعات نشان می دهند که استعداد و ژنتیک درابتلا به مشکلات سلامت روان در آینده بیشتر از رویارویی با خشونت و بازی های ویدیویی خشن  اثر دارد . این مفهوم در این پژوهش نهفته بود که هرگونه اثر بازی های ویدیویی در طولانی مدت خودش را نشان می دهد . هر چند که تحقیقات نشان نداد که بازی ها لزوما منجر به رفتار تهاجمی می شود.

بنا بر این والدین باید نگران باشند؟

این یافته ها نشان می دهد که در معرض بازی های خشن ویدیویی قرار گرفتن لزوما باعث مشکلات رفتاری در بچه ها نمی ش وند. این بازی ها ارتباط معنی داری با افسردگی، پرخاشگری با خشونت در فرزندانشان نمی شوند.

آیا والدین هنوز هم باید مراقب ساعت تلویزیون فرزندانشان باشند؟

بله! انجام دادن بیش از اندازه بازی های ویدیویی باعث می شود بچه ها از انجام دادن فعالیتهای مفید و ارزشمند برای رفتار اجتماعی، هیجانی و رشد خلاق باز می مانند.

آیا والدین باید نگران باشند که بچه ها بعد از تلاش برای پیدا کردن خائنین در بازی، در واقعیت نیز به دنبال خائنی در بین دوستانشان بگردند؟

احتمالا خیر. هنوز هم باید سلامت روان بچه ها و نوجوانان را در نظر گرفت. بنظر می رسد نوجوانان بیش از بزرگسالان اثر پاندمی را درک میکنند. سطح افسردگی و اضطراب به اوج بی سابقه ای رسیده است.

بنابراین بهتر است به والدین بگویید که اگر فرزندتان در حال حاضر از بازی های ویدیویی لذت می برد اجازه دهید آن کار را انجام دهد. برای خالی کردن احساسات کنونی آنها،مشکلی نیست اگر مدتی هم مشغول بازی های ویدیویی باشند. نباید آنها را برای انجام این بازی سرزنش کنند.

در شرایط پاندمی کنونی،بسیاری از عناصر طبیعی از زندگی بچه ها حذف شده و به نحوی در حال جبران کردن این شرایط هستند .

تحقیقات نتوانسته اند رابطه عمیقی بین اثرات بازی ها و مشکلات سلامت روان در آینده پیدا کند.

والدین باید در جریان باشند که چیزی که فرزندشان در حال گذر از آن هستند اتفاقی سخت است و این بازی ها می تواند از آنها حمایت کرده و بهزیستی آن را ارتقا بخشد.

References

Coyne, S. M., & Stockdale , L. (2020). Growing Up – with Grand Theft Auto: A 10-Year Study of Longi tudinal Growth of Violent Video Game Play in Adolescents. Cyber psychology, Behavior, andBehavior, and Social Networking, 24 (1), 11 16.http //, doi.org/10.1089/cyber.2020.0049

Ferguson, C. J., & Wang, C. K. J. (2020). Aggressive Video Games Are Not a Risk Factor for Mental Health Problems in Youth: A Longitudinal Study. Cyberpsychology, Behavior, and Social Networking, 24(1), 70- 73.https://doi.org/10.1089/cyber.2020.0027

Kato, P. M., Cole, S. W., Bradlyn, A. S., & Pollock, B. H. (2008). A Video Game Improves Behavioral Outcomes in Adolescents and Young Adults With Cancer: A Randomized Trial. Pediatrics, 122 (2), e305 – e317. https://doi.org/10.1542/peds.2007-3134