اصرار والدین امروزی به آموزش های قبل از سنین مدرسه،مفید یا مضر؟

این روزها والدين قبل از تولد فرزندشان به دنبال انواع راهکارها برای افزایش هوش آنها می باشند و بعد از تولد نیز منتظر کوچکترین اشاره ای از سمت فرزندشان هستند که او را کودکی باهوش بنامند. علاوه بر این، همگان بیان می کنند کودکان امروزی باهوش تر از نسل های قبل خود می باشند. اما آیا این امر صحت دارد؟

به گفته برخی از متخصصین کودکان امروزی بهره هوشی بالاتری از نسل قبل خود ندارند بلکه تنها با حجم وسیعی از اطلاعات مواجه اند که در بسیاری از موارد باعث سردرگمی آنها شده و نظم رواتی شان را بهم میریزد. والدین امروز به دلیل توهم هوشمندی فرزندان، ترسی که از عقب ماندن فرزندشان نسبت به هم دوره ای هایش دارند و یا به منظور جبران نداشته های دوران کودکی خود، فرزندانشان را به کلاس های متعدد و تحمل فشارهای خارج از حد توانشان مجبور می کنند. متاسفانه یکی از مسائل فراموش شده در همین اسم نویسی های متوالی، توجه به ویژگی های منحصر به فرد افراد است. والدين بدون در نظر گرفتن استعداد کودک، تنها وی را از یک کلاس باب روزه به دیگری کشانده و توجهی به توانمندهای خاص وی نمی کنند.

از جمله پیامدهای این امر، فراموش شدن دوران کودکی است. سنین قبل از مدرسه بهترین زمان برای پرورش خلاقیت و تخیل کودکان با تکیه بر بازی های خاص این دوره می باشد

. کودکی که به جای تحرک، برای ساعتهای متمادی پشت میز می نشیند فرصت شادی را از دست خواهد داد. کودکی که در این دوره بر یادگیری های آکادمیک تمرکز کرده باشد، انسان مضطرب فرداست

آموزش زودرس موجب اضطراب کودکان می شود که ممکن است با پیوند خوردن این اضطراب با درس خواندن؛ آموزش های آتی کودک به مشکل بخورد. علاوه بر این ایجاد رقابت در سنین زیر ۶ سال موجب حسادت می شود

کودک در سنین زیر ۶ سال، باید به سمت فعالیت های گروهی سوق داده شود. حال آنکه رشته های ورزشی انفرادی مثل ژیمناستیک یا باله که این روزها به شدت فراگیر شده باعث فراهم سازی بستری برای خودشیفتگی و کمال طلبی آینده آنها خواهد شد

علاوه بر این، کودکانی که این حجم توجه را دریافت می کنند و دائما از سمت خانواده مورد توجه قرار می گیرند دچار خودبزرگ بینی کاذب شده و تصور می کنند توانمندی و موفقیت در خون آنهاست و با کمترین اراده می توانند به همه خواسته های خود برسند. این طرز فکر سبب می شود توانایی مقابله با واقعیت های اجتماع را از دست داده و دچار گمگشتگی روانی شوند، همچنین مسبب آسیب های بسیاری به اجتماع نیز می شوند.