بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا چیست؟

عادت به امتناع از خوردن غذا برای اینکه تا حد امکان لاغر بمانید یک انتخاب عادی در سبک زندگی نیست. این یک اختلال در خوردن است که در نهایت می تواند سلامت روحی و جسمی شما را به خطر بیاندازد تا جایی که گرسنگی می تواند کشنده باشد.

بی اشتهایی یا آنورکسیا چیست؟

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی ، که بیشتر به عنوان بی اشتهایی شناخته می شود ، هم نوعی اختلال در خوردن است و هم یک وضعیت متابولیکی که منجر به کاهش وزن بیش از حد و لاغر شدن شدید ناشی از خود گرسنگی می شود. تخمین زده می شود که براساس تحقیقات جمع آوری شده توسط انجمن ملی اختلالات خوردن ، تقریباً 2 درصد از زنان آمریکایی و 0.3 درصد از مردان در طول زندگی خود دچار بی اشتهایی می شوند. اگرچه این بیماری بیشتر در دختران و خانم های بزرگسال تأثیر می گذارد ، اما بی اشتهایی می تواند در هر فردی از نظر جنسیت ، سن ، نژاد یا فرهنگی ایجاد شود. ورزشکاران ، رقصندگان و هرکسی که در کاری مشغول باشد که بر لاغری تأکید کند ، در معرض خطر ویژه ای قرار دارند.

علاوه بر لاغری شدید و ترس از افزایش وزن ، علائم و نشانه های شایع آنورکسی شامل حذف وعده های غذایی ، امتناع از خوردن در غذا در ملاء عام ، مراجعات مکرر یا شکایت در مورد افزایش وزن ، رژیم های ورزشی شدید و پوشیدن لباس هایی برای لاغر دیده شدن است. اگر به بی اشتهایی مبتلا هستید، با دست خودتان برای کنترل شکل و اندازه بدن خود از پا در می آیید.

چه عواملی باعث بی اشتهایی می شوند؟

اگرچه اختلالات خوردن درباره ی غذاست ، اما ریشه آن مشکل روانی است. با بی اشتهایی ، شما غذا را به شدت محدود می کنید و وسواس خود را کنترل می کنید زیرا لاغری را با ارزش خود برابر می کنید. در ذهنتان ، هرچه لاغر تر باشید ، ارزش بیشتری خواهید داشت ، بنابراین هرگز نمی توانید به اندازه کافی لاغر باشید. متأسفانه ، این حس تحریف شده از آنچه بدن شما باید به نظر برسد می تواند شما را بسیار بیمار کند. مانند سایر اختلالات غذا خوردن ، هیچ دلیل شناخته شده ای وجود ندارد ، اما عوامل زیادی در ایجاد بی اشتهایی نقش دارند. اگر عضو خانواده نزدیک مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر شما اختلال خوردن داشته باشند ، خطر ابتلای شما نبز افزایش می یابد. ویژگی های شخصیتی وسواس اجباری مانند کمال گرایی و حساسیت معمولاً با بی اشتهایی همراه اند.

به نظر می رسد ژنتیک نقش عمده ای را ایفا می کند ، گرچه محققان تازه متوجه شده اند که ژن ها در چه مواردی دخیل هستند و چه نوع تغییری در این ژن ها افراد را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بی اشتهایی قرار می دهد. دانشمندان ژنتیک ژنهایی را که بی اشتهایی را به افسردگی ، اضطراب و اختلال وسواس اجباری مرتبط می کند ، شناسایی کردند. آنها همچنین دریافته اند که برخی از ژن های متابولیسم مرتبط با چربی سوزی ، فعالیت بدنی و مقاومت در برابر دیابت نوع 2 با آن ژن هایی که با شرایط روانی مرتبط هستند ترکیب می شوند و به نظر می رسد که این ترکیب خطر ابتلا به بی اشتهایی را افزایش می دهد. هرچند که این یافته ها جالب توجه هستند ، اما این اکتشاف ها واقعاً قطره ای در دریای تحقیقات هستند ، زیرا احتمالاً صد ها هزار ژن در ایجاد بی اشتهایی دخیل هستند ، درست همانطور که در ایجاد بسیاری از بیماری ها و اختلالات دیگر وجود دارند.

چگونه آنورکسیا بر سلامت و تندرستی شما تأثیر می گذارد

بی اشتهایی ناشی از مشکلات مختلف جسمی ، روانی و عاطفی ناشی از آن است. درنهایت ، گرسنگی در نوع خود می تواند عوارض جسمی جدی ایجاد کند ، مانند:

• آهستگی ضربان قلب به طور غیر طبیعی
• افت فشار خون
• تعداد سلول های خونی غیر طبیعی
• افزایش خطر نارسایی قلبی
• افزایش خطر از بین رفت بافت استخوان استخوان (Osteopenia (کمبود توده ی استخوانی) یا osteoporesis (پوکی استخوان) )
• از دست دادن قدرت عضلانی
• کم آبی که در موارد شدید ممکن است منجر به نارسایی کلیه شود
• دوره های قاعدگی نامنظم در زنان
• تستوسترون پایین در مردان
• احساس ضعف ، خستگی و سرگیجه یا تجربه حمله های غش و افتادگی
• خشکی پوست که ممکن است رنگ زردی به خود بگیرد
• رنگ مایل به آبی روی نوک انگشتان
• خشکی و ریزش مو
• رویش مو های کرکی که برای گرم نگه داشتن پوست روی آن رشد می کنند

همچنین احتمالاً برخی از مشکلات روحی و روانی مرتبط با بی اشتهایی را تجربه خواهید کرد ، از جمله:

• دروغ گفتن در مورد عادت های غذایی خود
• تحریک پذیری
• انصراف از فعالیت های اجتماعی
• بی حسی عاطفی
• افکار وسواسی در مورد افزایش وزن
• احساس نا امنی در مورد طوری که به نظر می رسید
• کاهش علاقه به رابطه جنسی
• اضطراب و افسردگی
• افکار خودکشی

 

از کجا می توانیم راهنمایی بگیریم و چه مواردی را انتظار داشته باشیم؟

Anorexia nervosa یک وضعیت سلامتی جدی و بعضا کشنده ، جسمی و روانی است که نیاز به تشخیص و درمان مناسب دارد. پس از تشخیص ، ممکن است ترکیبی از روان درمانی ، مشاوره با روانپزشک و روانشناس و مشاوره تغذیه تجویز شود.

اگر در حال حاضر تحت نظر ارائه دهندگان خدمات بهداشت روان نیستید ، می توانید با روانپزشک یا روانشناس خود صحبت کنید. علائم و احساساتی که با رفتارتان در ارتباط اند توصیف کنید. ممکن است تهیه لیست از علائمی که تجربه می کنید قبل از قرار ملاقات مفید باشد. مطمئن باشید که تمام اطلاعات شخصی مربوطه ، مانند هر سابقه خانوادگی در مورد اختلالات خوردن ، استرس کلی ، تغییرات اخیر زندگی و الگو های غذایی معمولی روزانه را درج می کنید. علاوه بر آزمایشات فیزیکی (جسمی) ، از جمله تست هایی برای ارزیابی اینکه آیا شما از اثرات جسمی ناشی از خوردن زیاد رنج می برید، پزشک ممکن است در مورد عادات غذایی روزانه شما ، افکار و احساساتی که درباره وزن و ظاهرتان دارید سؤال کند. در گفتگو درباره احساسات ، افکار یا اطلاعات دیگری که ممکن است به نظر بی ارتباط با خوردن باشند ، دریغ نکنید. مهم است که تصویر کاملی از سلامت روانی و جسمی خود در اختیار پزشک خود قرار دهید.

این مهم است که از شخصی آموزش دیده و با تجربه مناسب برای معالجه وضعیت خاص خود استفاده کنید. مطمئن شوید که با رویکرد آنها برای درمان بی اشتهایی موافق هستید ، و برنامه درمانی پیشنهادی شان و آنچه را که آنها به عنوان هدف اصلی برای بهبودی شما می دانند را می شناسید. اگر از پاسخ آنها رضایت ندارید و یا در همکاری با آنها راحت نیستید ، به دنبال گزینه دوم باشید.

متخصصانی که بی اشتهایی را درمان می کنند ممکن است از روش های مختلف درمانی استفاده کنند و از ابزار های مختلفی برای کمک به شما در پیشبرد وضعیت بهبودی تان استفاده کنند. خط اول درمان معمولاً رفتار درمانی شناختی برای فرد است (CBT) ، یک گفتگوی درمانی یک به یک و نسبتاً کوتاه مدت است که می تواند به شما در درک چگونگی ارتباط افکار و احساسات منفی در مورد خود و مواد غذایی با اختلال در خوردن، کمک کند. درمانگر شما می تواند به شما یاد دهد تا احساسات خود را مدیریت کرده و به شما در ایجاد روش های جدید تفکر و رفتار در مورد غذا کمک کند. در عین حال ، CBT می تواند به شما کمک کند یاد بگیرید که چگونه با استرس کنار بیایید و چگونه به هر یک از نگرانی ها و درگیری های گسترده تر مانند عزت نفس و روابط خود با خانواده ، دوستان و همکاران خود بپردازید. سرانجام ، CBT می تواند به شما در یادگیری شناختن و مقابله با محرک هایی که منجر به عود می شوند ، کمک کند. در بعضی از موارد ، علاوه بر مشاوره فردی ، درمانگر شما ممکن است گروه درمانی یا شرکت در یک گروه پشتیبانی را توصیه کند.

علاوه بر مشاوره روانشناختی ، سایر روش ها و رویکرد ها می تواند به کاهش برخی از علائم و بهبود رفتار های مرتبط با بی اشتهایی کمک کند. اگرچه هیچ دارویی برای بهبود علائم بی اشتهایی شناسایی ، اما در صورت لزوم پزشک ممکن است دارو های افسردگی یا اضطراب را تجویز کند. یک متخصص تغذیه معتبر ، یا متخصص تغذیه بالینی با ثبت اطلاعات بیشتر در مورد تغذیه مناسب و کمک به شما در ایجاد و پیروی از یک برنامه غذایی متعادل ، می تواند در دستیابی یا حفظ وزن مناسب (در محدوده ی سلامتی) کمک کند. ارائه دهندگان خدمات درمانی همچنین ممکن است روش های درمانی کمکی مانند کلاس های حرکتی ، آموزش مراقبه و ذهن آگاهی ، یوگا ، اسب درمانی یا هنر درمانی را پیشنهاد دهند. این برنامه ها بی اشتهایی را درمان نمی کنند ، اما می توانند به پایین آمدن سطح استرس ، افزایش روحیه شما و بهبود وضعیت بدنتان کمک کنند و به شما بیاموزند که کنترل بهتری روی زندگی خود داشته باشید.

سطح درمان بی اشتهایی از درمان ساده سرپایی تا سرپایی شدید و حتی برنامه های بستری نیمه وقت و تمام وقت (اقامت) در بیمارستان ، کلینیک یا مرکز درمانی اختلالات خوردن متغیر است. شدت علائم شما میزان و نوع مراقبت های مورد نیاز شما را تعیین می کند.