اثربخشی روان درمانی روان پویشی شواهد تجربی تا چه میزان از روان درمانی روان پویشی حمایت می کنند؟

شواهد تجربی از ادعای اثربخشی روان درمانی روان پویشی حمایت می کنند. میزان اثرگذاری درمان روان پویشی به همان اندازه ای است که در مورد سایر روش های درمانی ترویج شده به عنوان درمان های مبتنی بر شواهد و حمایت شده با آزمایشهای تجربی، گزارش شده است. علاوه بر این، در مراجعینی که درمان روان پویشی دریافت کرده اند، تثبیت پیشرفتهای درمانی و ادامه ی این پیشرفتها بعد از قطع درمان نیز نشان داده شده است

. در آخر اینکه، درمان های غیر تحلیلی بخشی از اثربخشی شان ممکن است به خاطر این باشد که تعداد زیادی از متخصصین مجرب این حوزه از تکنیک هایی استفاده می کنند که مدت های طولانی، در نظر و در عمل، جزو تکنیک های اصلی حوزه روان پویشی بوده اند. این ادعا که متدهای روان پویشی، مشکل حمایت شواهد تجربی را دارند، با شواهد علمی موجود مطابقت ندارد و می تواند نشانگر انتشار گزینشی و سلیقه ای یافته های تحقیقاتی باشد. در برخی جاها این باور وجود دارد که مفاهیم و درمان های روان پویشی پشتوانه تجربی کمی دارند یا شواهد علمی نشان میدهند که متدهای درمانی دیگر، اثرگذاری بیشتری دارند. این باور به نظر می رسد که حیاتی متکی به خود دارد. دانشگاهیان آن را به همدیگر مکررا می گویند، همان گونه که متولیان حوزه سلامت و سیاست گذاران آن، این کار را انجام میدهند؛ و با هر بار تکرار آن، اعتبار و باورپذیری ظاهری آن افزایش می یابد. از برخی نقطه نظرات، به نظر می رسد نیاز کمی به پرسش یا بازبینی وجود داشته باشد، چراکه هر کسی میداند که واقعیت همین است!

شواهد علمی چیز دیگری می گویند:

تحقیقات قابل توجهی از اثربخشی و تأثیرگذاری درمان روان پویشی حمایت می کنند. اختلاف بین مفاهیم موردنظر با مدارک علمی، لااقل در پاره ای از آنها، می تواند به خاطر سوگیری در انتشار یافته های علمی باشد. یکی از منابع سوگیری، بی علاقگی طولانی مدت شاغلین حوزه سلامت روان به غرور و اقتدار پیشینه ی روانکاوی است طی دهه های گذشته، روانکاوان آمریکایی تحت سلطه نظام سلسله مراتبی مؤسسات درمانی ای بوده اند که آموزش به غیر پزشکان را تهی می کردند و وضعیتی بی اعتنا به تحقیقات اتخاذ کرده بودند

این وضعیت نتوانست بر محققین حاضر در محافل دانشگاهی غلبه کند. وقتی یافته های تجربی روش های درمانی غیر روان پویشی معتبری را آشکار کردند، بسیاری از دانشگاهیان با شور و شوق از آنها استقبال کردند و مشتاق بحث و تبادل نظر و انتشار آنها بودند. در همین حال مفاهیم و درمان های روان پویشی با پشتوانه شواهد علمی اغلب نادیده گرفته می شد.

این مقاله چندین نوشته را گردآوری کرده است که یافته های علمی پیرامون اثربخشی درمان روان پویشی را در بر دارند. در ابتدا جنبه های متمایز درمان روان پویشی را مشخص می کنم، سپس شواهد علمی برای اثربخشی درمان روان پویشی را مرور می کنم که شامل شواهدی میشود که نه فقط مراجعینی که پیشرفت های درمانی داشته اند را نشان می دهد بلکه آنهایی که به پیشرفتشان در طول زمان ادامه داده اند را نیز در برمی گیرد. در آخر، به شواهدی می پردازم که نشان

می دهد درمان های غیر تحلیلی بخشی از اثربخشی شان ممکن است به خاطر این باشد که تعداد زیادی از متخصصین مجرب این حوزه از مداخلاتی بهره می برند که مدت های طولانی، در نظر و در عمل، جزو محورهای اصلی حوزه روان پویشی بوده اند.