- مرجع آزمون های آنلاین رایگان
- شخصیت، ازدواج، روابط، آسیب شناسی
- فردی، شغلی، تحصیلی، سازمانی و ...
- ارائه آموزش های صوتی و تصویری
- ارائه مطالب علمی و روان شناسی
- گروه سنی کودکان تا بزرگسالان
آیا می دانید اوتیسم با عملکرد بالا به چه معنی است؟ اوتیسم با عملکرد بالا به عنوان یک تشخیص پزشکی جدا شناخته نمی شود. بلکه، به افرادی که دارای اوتیسم بسیار خفیف هستند، اشاره دارد که به نظارت کمتری نیاز دارند و معلولیت ذهنی ندارند. با این حال، اوتیسم با کارکرد بالا هنوز هم اوتیسم است و زندگی با آن آسان نیست.
اختلالات طیف اوتیسم (ASD) نوعی اختلال رشد عصبی است که در تعامل و ارتباطات اجتماعی با مشکلاتی روبرو هستند. سایر ویژگی های قابل توجه اوتیسم عبارتند از: گفتار مسطح یا یکنواخت، عدم تماس چشمی، وضعیت غیرمعمول و حرکات تکراری بدن (Seltzer، et al.، 2003). همه این علائم در تمام موارد اوتیسم وجود ندارد زیرا شدت اختلال در هر فردی متفاوت است. اوتیسم اغلب در کودکان از سنین 2-5 سال تشخیص داده می شود، اما علائم بیماری ممکن است از اوایل 12-18 ماه شروع شود. هرچه زودتر تشخیص داده شود، درمان کودک راحت تر خواهد بود.
با این مقدمه، در اینجا 7 موردی که باید در مورد اوتیسم با عملکرد بالا بدانید بیان شده است:
1. طیف متفاوتی از اوتیسم وجود دارد
قبل از هر چیز مهم است که بدانید اوتیسم اختلالی است که طیف های مختلف دارد. این بدان معنی است که موارد اختلال طیف اوتیسم (ASD) با توجه به شدت آنها طبقه بندی می شوند. اختلال اوتیسم سه سطح دارد که سطح 1 خفیف ترین و سطح 3 شدیدترین است. هنگامی که کودک به ASD مبتلا باشد، پزشک یا روانشناس مراجعه کننده معمولاً سعی می کنند با ارزیابی هوش هیجانی، قابلیت های اجتماعی و مهارت های ارتباطی کلامی و غیر کلامی، سطح آن را ارزیابی کند. آنچه ما از آن به عنوان اوتیسم با عملکرد بالا یاد می کنیم به عنوان اوتیسم سطح 1 شناخته می شود. افرادی که در این سطح هستند، معمولاً کمترین علائم را دارند و بنابراین، آسان تر زندگی می کنند، زندگی دانشگاهی و روابط اجتماعی خود را آسانتر سپری می کنند (شاپلر و مزیبوف 2013)
2. اوتیسم سطح بالا سندرم آسپرگر نیز نام دارد
پیش از آخرین نسخه دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، تمام شرایط مرتبط با اوتیسم را تحت عنوان ASD نام می بردند، اختلالات طیف اوتیسم (نام قدیمی آن) جدا از سندرم آسپرگر (انجمن روانشناسی آمریکا ، 2013) بود. دلیل این امر این بود که، برای مدت طولانی، فقط افراد مبتلا به علائم بسیار شدید اوتیسم تشخیص داده می شدند و تا اوایل دهه 1990، روانشناسان شروع به تشخیص اشکال خفیف تر آن نمی کردند (انستیتوی ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی ، 2018).
سندرم آسپرگر بسیاری از ویژگی های اصلی مانند اختلال اوتیسم یا ASD را دارد. بیماران معمولاً نقص اجتماعی، نقص ارتباطی و گفتار یکدست را نشان می دهند. تفاوت اصلی این است که، افراد دارای آسپرگر از هوش متوسط و رشد نرمال، مهارت های شناختی و مهارت های خودیاری مناسب سن برخوردارند. این بدان معنی است که اوتیسم آنها بسیار بیشتر قابل کنترل است و تأثیر بسیار کمتری در زندگی روزمره آنها دارد.
3. افراد مبتلا به اوتیسم سطح بالا باز هم به حمایت احتیاج دارند
با این حال، اگرچه مطمئناً اوتیسم سطح بالا خفیف ترین نوع اوتیسم است، اما باز هم نیاز به مراقبت و توجه ویژه دارند. آنها ممکن است در همراهی با دیگران و حفظ روابط مشکل داشته باشند. آنها نیاز به کمک برای درک نکات ساده اجتماعی دارند (مانند طنز ، طعنه و …).
در حالی که بسیاری از مبتلایان به اوتیسم سطح بالا، کارهای شگفت انگیزی را انجام می دهند (مانند چارلز داروین، امیلی دیکینسون، آلبرت انیشتین، استیو جابز و بیل گیتس) اما آنها به دلیل تمایلاتشان به وسواس و سرخوردگی نیاز دارند که گاه به گاه راهنمایی شوند.آنها از نظر اجتماعی سخت و انعطاف ناپذیر هستند.
4. افراد مبتلا به اوتیسم سطح بالا خودآگاه هستند
این افراد در حالی که ممکن است در برقراری ارتباط با و یا بیان آن از طریق احساسات خود مشکل داشته باشند، در واقع خودآگاه تر از آنچه فکر می کنید هستند. آنها چالش هایی را که اوتیسم ایجاد می کند درک می کنند و به محدودیت های خودشان توجه می کنند و تشخیص می دهند که با افراد اطراف خود متفاوت هستند. البته این خودآگاهی باعث می شود که آنها نسبت به واکنش های منفی دیگران نیز بسیار حساس باشند. به همین دلیل ، آنها همچنین در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اضطراب، افسردگی و سایر اختلالات خلقی قرار دارند (کیم، سقزاری، برایسون، استرینر، و ویلسون، 2000)
5. افراد مبتلا به اوتیسم سطح بالا بسیار حساس هستند
یکی از بارزترین علائم اوتیسم، افزایش احساس ادراک و حساسیت شدید است. در حالی که افرادی مبتلا به اوتیسم سطح بالا، بیشتر مشکل را در کنترل خود دارند، این بدان معنا نیست که دیگر برای آنها مشکلی پیش نمی آید. افرادی که اوتیسم سطح بالا دارند باز هم نسبت به چراغ های روشن و صداهای بلند فوق العاده حساس هستند. آنها همچنین هنگام مواجهه با مشکلات غیرمنتظره تمایل دارند بیش از حد احساساتی یا وحشت زده شوند.
6. همه اشکال اوتیسم یکسان به نظر نمی رسند
چه با عملکرد بالا و چه پایین، افراد مبتلا به اوتیسم همه متفاوت عمل می کنند. اوتیسم نوعی اختلال با نمود متفاوت است. بعضی از افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است بیش از حد طاقت فرسا و برون گرا باشند، در حالی که برخی دیگر ساکت و درونگرا هستند. برخی ممکن است خیلی لبخند بزنند و در بعضی مواقع نامناسب بخندند، در حالی که برخی دیگر بی ادب، خشن و خونسرد هستند. افرادی که اوتیسم دارند هنوز هم افراد عادی هستند، به این معنی که مانند ما می توانند شخصیت های مختلفی داشته باشند.
7. اوتیسم با عملکرد بالا قابل درمان است
افرادی که این بیماری را دارند می توانند به راحتی وضعیت خود را مدیریت کنند. لازم نیست که درمان با اوتیسم سطح بالا مانند سطوح شدیدتر اوتیسم طولانی مدت و فشرده باشد. چشم انداز درمان اوتیسم سطح بالا بسیار مطلوب تر است. روانشناسان توصیه می کنند گفتاردرمانی، فیزیوتراپی، کاردرمانی، تمرین حسی، تحلیل رفتاری کاربردی و در مواردی دارو برای درمان افسردگی یا انرژی بیش از حد زیاد استفاده کنند (گیلبرگ، 2013).
داشتن اوتیسم ار هز نوعی برای هر کسی چالش ایجاد می کند. اما اگرچه این شرایط با محدودیت هایی همراه است، شایان ذکر است که در افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا ویژگی های قابل تحسین زیادی وجود دارد. آنها غالباً صادق، با وجدان، سازمان یافته و بسیار ادراکی هستند. و با مراقبت و درمان مناسب، آنها قادر به رفع معایب خود هستند و با داشتن روابط و دستاوردهای معنادار، زندگی عالی ای خواهند داشت.
منابع:
- Seltzer, M. M., Krauss, M. W., Shattuck, P. T., Orsmond, G., Swe, A., & Lord, C. (2003). The symptoms of autism spectrum disorders in adolescence and adulthood. Journal of autism and developmental disorders, 33(6), 565-581.
