چرا بزرگسالان از بزرگ شدن اجتناب می کنند؟

در داستان پیترپن سرزمینی افسانه ای به اسم ناکجاآباد وجود دارد که در آنجا بچه ها بزرگ نمی شوند. در سندروم پیتر پن، افراد از نظر سنی بزرگ می شوند ولی سرسختانه از قبول مسئولیت های بزرگ سالی اجتناب می کنند. این سندروم یک تشخیص بالینی به حساب نمی آید ولی می تواند به خیلی از افراد نسبت داده شود. از زنی ۴۰ ساله که کار نمی کند و با مادرش زندگی می کند تا مردی ۳۰ ساله که دارای فرزند است ولی به آنها هیچ توجهی ندارد. درمان به افرادی که با بزرگ شدن مشکل دارند کمک می کند تا ریشه های این مشکل را دریابند و بتوانند با تلاش به این مشکل غلبه کنند و به بزرگسالانی خوشحال تبدیل شوند.

سندروم پیترپن چیست؟

 دن کیلی، روانشناس معاصر، در کتاب خود با نام سندروم پیتر پن: مردانی که هیچ گاه بزرگ نمی شوند. در سال ۱۹۸۳ اولین بار این موضوع را شرح داد. او با پسران نوجوانی کار می کرد که با پذیرش بزرگسالی خود مشکل داشتند. برخی مشخصات این سندروم عبارت اند از:

– بیکاری دائمی یا اخراج شدن مداوم:

 این افراد با اینکه توانمندی کار کردن را دارند برای شغل جستجو نمی کنند و یا دائما از محل کارشان به دلیل غیبت های مکرر و یا رفتار نامناسب اخراج می شوند.

-مسئولیت نپذیرفتن در منزل

 این افراد ممکن است ازدواج کرده باشند و یا بچه داشته باشند ولی در منزل به جای اینکه به شریکشان در بچه داری و کارهای منزل کمک کنند، مشغول بازی های ویدئویی هستند

– ناتوانی برای ورود به اجتماع:

 این افراد به جای ورود به اجتماع، پیدا کردن کار و استقلال مالی، در خانه و پیش والدینشان می مانند. کیلی بیان کرد که این س ندروم، یک سندروم مردانه است. او عقیده داشت زنانی که تمایلات مادرانه دارند، حس دوری گزینی شرکای مردشان را تشدید می کنند.

هرچند این سندروم هم در مردان و هم در زنان مشاهده شده ولی تحقیقات عمدتا روی مردان تمرکز دارد

چه مواردی باعث ایجاد سندروم پیتر پن می شوند؟

سندروم پیتر پن هنوز به عنوان یک اختلال روان شناختی تعریف نشده است و تنها به تازگی به عنوان یک سندروم مطرح شده است بنابراین تحقیقات کمی روی این مسئله انجام شده است. برخی عواملی که ممکن است روی شکل گیری این سندروم تأثیرگذار باشند عبارت اند از:

نقش های جنسیتی: عموما در اکثر جوامع، خانمها یاد می گیرند مسئولیت های خانه را به عهده بگیرند، حمایت عاطفی فراهم کنند و از بچه ها مراقبت کنند. این موضوع شرایط را برای بی مسئولیتی شرکای مرد آنها فراهم کرده و به آنها اجازه می دهد وظایفشان را رها کرده و بزرگسالی را تجربه نکنند

اضطراب: بزرگ شدن چالش برانگیز است. طبیعی است که برای به دست آوردن شغل، زندگی، کسب در آمد و یا حتی موفقیت، احساس اضطراب کنیم. زمانی که راهی برای گریز از مسئولیت ها فراهم است( شریک مسئولیت پذیر و یا والدین حمایت کننده ای که مسئولیتهای روزانه فرد را به عهده می گیرند) برخی افراد از بزرگ شدن اجتناب می کنند.

تنهایی: هامبلينا رابلز-روانشناس – بیان می کند افرادی که ترس از تنهایی و رهاشدگی دارند، به س ندروم پیتر پن دچار می شوند. این افراد دائما در جستجوی مراقبت از افراد دیگر (خصوصا شرکای عاطفی شان) هستند

ترس از تعهد: این افراد الگوهای ارتباطات بی ثبات را دارند؛ بنابراین با افرادی وارد رابطه میشوند که به نظر می رسد قصد جدی برای ادامه ارتباط نداشته و برنامه ای برای آینده ندارند

والدین هلیکوپتری: رابلز بیان می کند والدینی که بیش از اندازه مراقب فرزندانشان هستند آنها را وابسته تربیت می کنند. این بچه ها به این دلیل که توانایی های اولیه بزرگسالی را کسب نکرده اند به سندروم پیترپن دچار می شوند

مشکلات سلامت روان: برخی از تحقیقات نشان میدهند افرادی که سندروم پیترپن دارند از مشکلات روان شناختی رنج می برند. برای مثال در یک پژوهش نشان داده شد افراد با سندروم پیتر پن در سیستم خانوادگی پیچیده ای هستند که مرد اختلال شخصیت خودشیفته و زن افسردگی دارد.

علایق کودکانه مثل کتاب های کامیک و یا عروسک باعث سندروم پیتر پن نمی شوند. این سندروم باعث می شود فرد از مسئولیت پذیری اجتناب کند.

 درمان سندروم پیترپن

در بیشتر موارد، شکست افراد در بزرگ شدن باعث آسیب به اطرافیان می شود. پارتنر فرد به خاطر مسئولیت های بیش از اندازه دچار خستگی می شود. والدین فرد نیز از فراهم کردن حمایت مالی ناتوان می شوند. افرادی که سندروم پیتر پن دارند آن را مشکل نمی بینند. اکثر آنها زمانی به دنبال کمک

حرفه ای می گردند که حمایت اطرافیان را از دست می دهند. افرادی که با مبتلایان در ارتباط اند باید بدانند قرار دادن حدومرز و محدوده برای آنها، به مراجعه برای درمان تشویقشان می کند.

خانواده درمانی و زوج درمانی به کل خانواده کمک می کند تا وضعیت فعلی خود را بشناسند و علاوه بر آن در مسیر داشتن ارتباط سالم و متعادل تر قدم بردارند

منابع

 1.Arnett, J. J., & Galambos, N. L. (2003). Culture and con

-ceptions of adulthood New Directions for Child and Ado

lescent Development, 100, 91-98. Retrieved from https://pdfs.semanticscholar.org/1dd8/8dfff10bb9d61fdfa5aef2997a6c7fabbbe8.pdf 2.Carnevale, A. P., Hanson, A. R., & Gulish, A. (2013). Failure to launch: Structural shift and the new lost generation. Retrieved from https://eric.ed.gov/?id=ED558185