شكل دهي اعتماد بنفس در کودکان

 والدین چگونه باید از فرزندشان در برابر قلدری حمایت کنند؟

بسیاری از بچه هایی که به کلینیک می آیند، از قلدری شکایت دارند که معمولا به افسردگی، اضطراب و اعتماد بنفس پایین منجر می شود. حدود یک پنجم بچه ها تجربه قلدری در طول سالهای مدرسه را دارند. امروزه قلدری تنها در زمین بازی رخ نمی دهد و می تواند به اتاق کودک هم کشیده شود. شبکه های اجتماعی باعث می شوند که کودک همیشه در معرض قلدری باشد. می توان گفت تقریبا هیچ راه فراری از تحقیر و سواستفاده نیست!

والدین زمانی که فرزندنشان مورد قلدری قرار می گیرد اغلب مسیر درست مقابله را طی میکنند. به مدرسه می روند، با مقامات صحبت میکنند، با معلم فرزندشان ارتباط برقرار میکنند، از کودکشان حمایت هیجانی میکنند و رویارویی او را با ش بکه های اجتماعی محدود میکنند. اما باید توجه آنها را به این نکته جلب کرد که آیا اعتمادبنفس آنها نیز به همین میزان مورد توجه قرار میگیرد

والدین بسیاری از مواقع از نشانه های اعتمادبنفس ناسالم آگاه نیستند. باید به آنها در اولین قدم آموزش دهید که چه نشانه هایی در کودک باید آنها را نگران کند.

در مورد خودشان حرفهای منفی بزنند مثل: من احمقم یا من نمیتوانم کار درست را انجام دهم

در برابر امتحان کردن چیزهای جدید مقاومت میکنند.

 تاب آوری کمی در مورد ناکامی دارند و اگر با مشکلی روبرو شوند سریعا ناامید می شوند. حتی گاهی کنار می ایستند تا کسی بیاید و کار آنها را به پایان برساند.

بدبین هستند.

 با حل مساله مشکل دارند

دوستان کمی دارند و از نظر اجتماعی ایزوله هستند.

زمانی که اتفاقات بد پیش می روند، برون ریزی های شدید دارند.

 تغییرات و نوسانات خلقی جدی دارند.

در پذیرش تمجید یا انتقاد مشکل دارند چرا که نسبت به نظرات دیگران به خودشان حساسند

اعتمادبنفس در بچه ها دستخوش تغییر می شود. والدین گاهی گمان میکنند که سطح اعتمادبنفس در فرزندشان ثابت است در حالیکه باید بدانند تا زمانی که آنها به بزرگسالی نرسند، نمی توان در مورد احساسشان به خود مطمان بود.

چگونه والدین می توانند به فرزندشان کمک کنند؟

 همه والدین دوست دارند فرزندانی قوی و با اعتماد بنفس داشته باشند و عموما راهکار را در بین حرف های شما بعنوان درمانگر جستجو میکنند. از آنها بخواهید این کارها را برای فرزندشان انجام دهند:

 

به افکار و احساسات او گوش دهند و تاییدش کنند

چیزهای مختلفی را به او معرفی کرده و تشویقش کنند تا علایقش را پیدا کند.

 تلاش او را تشویق کنند و به نتیجه کمتر اهمیت دهند.

 به او فضای امتحان تجارب جدید، ریسک کردن، انتخاب و حل مساله را بدهند.

 اجازه بدهند تا اشتباه کند و از آنها یاد بگیرد.

 فرصتهایی را فراهم کنند تا فرزندشان در آنها موفق شود مثل کارهای خانه. نکته مهم روشن و شفاف بودن این وظایف است.

 انتخاب های مناسب سن برای او فراهم کنند.

 او را در مسیر کامل کردن یک هدف تشویق کنند و بازخورد مثبت فراهم کنند تا احساس موفقیت داشته باشد

والدین باید با گذراندن زمان اختصاصی با بچه ها و ارزش گذاشتن به خواسته هایشان، به آنها احساس دوست داشتنی بودن بدهند. زمان های فردی بین والد و کودک که ارتباط معنی داری برای آنها فراهم میکند، بهترین زمان برای نشان دادن دوست داشتنی بودن به بچه هاست. درست است که در مقابل قلدری، اولین قدم برخورد با کسی است که مرتکب این رفتار شده است ولی باید به پیامدها و رفع آنها نیز توجه داشت. قلدری علاوه بر آسیبهای آشکار، آسیب های پنهان نیز دارد و والدین باید نسبت به برطرف کردن این آسیبها هشیار باشند.