طلاق و اوتیسم
- مرجع آزمون های آنلاین رایگان
- شخصیت، ازدواج، روابط، آسیب شناسی
- فردی، شغلی، تحصیلی، سازمانی و ...
- ارائه آموزش های صوتی و تصویری
- ارائه مطالب علمی و روان شناسی
- گروه سنی کودکان تا بزرگسالان
هیچ زوجی در هنگام ازدواج به این موضوع نمی اندیشند که شاید روزی راهشان از هم جداشده و تصمیم به طلاق بگیرند. این روزها یکی از مسائلی که خوشبختانه نسبت به سال های قبل بیشتر باب شده، مشاوره قبل از ازدواج است اما در زمانی که زوجی تصمیم به جدایی می گیرند نیز آیا حضور روانشناس ضروری است؟
پاسخ مسلما بله است، خصوصا زمانی که زوجین دارای فرزند باشند. افراد نه تنها برای بهبود خود از استرس نیاز به مداخله روانشناسی دارند بلکه برای تصمیم گیری در مورد نحوه برخورد با فرزندانشان، میزان ارتباط هرکدام با فرزندان بعد از جدایی، چگونگی مطرح کردن موضوع جدایی با فرزندان و… نیاز به مداخله جدی روانشناس دارند. بسیار دیده شده که کودکان پس از جدایی والدین، ضربه های عمیق و شدیدی می خورند که اثرات آن تا سالیان دراز در روح و روان آنها باقی می ماند و در موارد بدتر به دلیل برخوردهای نادرست خانواده این موضوع شدت بیشتری پیدا می کند.
امروزه پژوهش های بسیاری روی عواملی که با طلاق همایند هستند انجام شده است. یکی از مهم ترین مسائل موردبحث بین والدین در زمان طلاق، به حداقل رساندن اثرات جانبی روی زندگی، روابط و روال روتین فرزندان است
. این موضوع برای همه بچه ها مهم است اما در مورد کودکانی که نیازهای ویژه دارند اهمیت بیشتری پیدا می کند. یکی از مهم ترین این دسته از کودکان، بچه های مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم هستند.
به طور کل کودکانی که نیازهای ویژه دارند در هنگام جدایی متحمل بیشترین ضربه می شوند. کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم به دلیل مشکلی که با تغییر در سبک زندگی دارند بیشتر با این معضل درگیر می شوند. در صورتی که زوج مراجع، فرزند اوتیسم داشته باشند باید قبل از هرگونه اقدامی برای جدایی شرایط را برای کودک قابل درک کنند.
اقداماتی که باید به والدین توصیه شود عبارت اند از:
.1.در دسترس باشند: حداقل یکی از والدین باید تا جایی که می تواند برای کودک در دسترس باشد. کودکان در هنگام جدایی بیشتر از قبل نیاز به احساس امنیت، زمان اختصاصی با حداقل یک والد و سهولت ارتباط دارند،
٢. در محل زندگی قبلی باقی بمانند: والدینی که کودک اوتیسم دارند نباید در همان ابتدای جدایی به هر دلیلی تمام مشخصات محل زندگی خود را تغییر دهند. زندگی کردن در محل قدیمی، بازی با همبازی های قبلی، مغازه های قبلی و… به کودک کمک می کند تا با شرایطی که تغییر کرده بهتر کنار بیاید. تغییرات باید کم کم به این کودکان تحمیل شود.
٣. تا جایی که امکان دارد مدرسه کودک را تغییر ندهند: مدرسه برای همه بچه ها اضطراب آور است و در مورد بچه های اوتیسم این اضطراب چند برابر می شود. تا جایی که ممکن است شرایط مدرسه کودک را تغییر داده نشود.
۴. تیم درمانی کودک را تغییر ندهند: کودکان مبتلابه اوتیسم همواره نیازمند سیستم حمایتی و درمانی هستند. تنها در صورتی تیم درمانی کودک باید تغییر داده شود که ۱) تیم قبلی کارآمد نباشد و ۲) رویکرد جدید بهتر جوابگو باشد. در غیر این صورت تا حد امکان باید از تغییر تیم درمانی دوری کنند.
۵. از تغییرات غیرضروری در روتین خودداری کنند: والدین باید توجه داشته باشند تا جایی که می توانند روتین فرزندشان تغییر ایجاد نکنند.
هرچند پدیده طلاق به تنهایی می تواند زندگی و رشد فرزندان را تحت تأثیر قرار دهد اما با رعایت نکات فرزندپروری مناسب و درست می توان این مشکلات را به حداقل رساند، نگه داشتن روال قبلی زندگی برای فرزندان تا جای ممکن از جمله اصولی است که به حداقل رساندن ضررها کمک می کند. والدین باید در نظر داشته باشند تغییرات زندگی آنها نباید زندگی فرزندانشان را تحت تأثیر قرار دهد. این موضوع در مورد کودکانی که نیازهای ویژه دارند اهمیت بیشتری پیدا می کند
باید به والدین آموخت که در هنگام جدایی نیازهای فرزندانشان اولویت پیدا می کند و باید همانند قبل از عشق و محبت والدین بهره مند باشند. در صورت رعایت این نکات، فرزندان از ترومای اجتناب ناپذیر طلاق زودتر گذر می کنند و در تأثیرات طلاق در زندگی بزرگ سالی آنها کاهش پیدا می کند.
منابع:
Supporting Individuals on the Autism Spectrum Coping with Grief and Loss Through Death or Divorce,” by Marci Wheeler After Divorce: Ten Principles for Parenting,” by Dona Matthews